Ένας στους δύο υποφέρει από στρες!Tης Αυγής-Μαρίας Ατματζίδου

 

Το στρες δεν επηρεάζει τον άνθρωπο μόνο σε νοητικό επίπεδο. Όποιος το έχει βιώσει, γνωρίζει ότι οι συνέπειες είναι και σωματικές. Όλες οι αγχώδεις καταστάσεις, ασχέτως διάρκειας, έχουν σημαντικό αντίκτυπο στις σωματικές μας λειτουργίες. Σύμφωνα με μελέτη που διενήργησε η γερμανική κυβέρνηση και στην οποία συμμετείχαν 17.000 εθελοντές,παρατηρείται σημαντική αύξηση του στρες στη σημερινή κοινωνία. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αναφέρει επίσης ότι το στρες είναι ένα από τα κυριότερα προβλήματα του 21ου αιώνα. Τα αίτια ποκίλλουν. Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες αισθανόμαστε στρες εντοπίζονται κυρίως στις εξής περιπτώσεις:

• Ταυτόχρονη εκτέλεση πολλαπλών εργασιών και πολλαπλές πιέσεις
• Αδιάκοπη πίεση χρόνου και απόδοσης
• Συνεχής αποδιοργάνωση κατά την εκτέλεση δραστηριοτήτων
• Μονότονη εργασία

Πολλές είναι οι έρευνες σχετικά με το στρες που έχουν πραγματοποιηθεί τα τελευταία εκατό χρόνια. Μερικές θεωρίες που σχετίζονται με αυτό είναι πλέον αποδεκτές, κάποιες άλλες ακόμη βρίσκονται στο στάδιο της απόδειξης. Αυτή την περίοδο φαίνεται ότι απασχοελί το ευρύ κοινό και οι απόψεις και οι διαφωνίες δίνουν και παίρνουν. Αυτό που κάνει ακόμη πιο περίπλοκο το όλο θέμα είναι ότι όλοι νομίζουμε πως γνωρίζουμε τι είναι στρες μιας και κατά καιρούς όλοι έχουμε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο εμπειρίες. Θα έπρεπε να υπάρχει ήδη κοινός και αποδεκτός ορισμός γι’ αυτό….όμως ακόμη δεν υπάρχει!

ΟΡΙΣΜΟΙ

Ο Χανς Σέλιε ήταν ένας από τους πρώτους που ερεύνησαν το στρες. Η άποψη του ήδη από το 1956 ήταν ότι « το στρες δεν είναι απαραίτητα κάτι κακό- όλα εξαρτώνται από το πως το βλέπεις εσύ. Το στρες της δημιουργίας, του ενθουσιασμού είναι αποδοτικό σε αντίθεση με αυτό της αποτυχίας και της ταπείνωσης». Τονίζει ακόμη ότι οι βιοχημικές αντιδράσεις του στρες πρέπει να αντιμετωπίζονται ανάλογα με την κατάταση, αν αυτή είναι θετική ή αρνητική.

Από τότε ακόμη περισσότερες έρευνες έχουν γίνει και πολλές είναι οι ιδέες που έχουν προστεθεί. Το στρες πλέον αντιμετωπίζεται ως ” το κακό πράγμα”, με ευρεία κλίμακα βλαβερών επιδράσεων. Τα αποτελέσματα αυτά σπάνια έχουν παρατηρηθεί σε θετικές καταστάσεις.

Ο πιο αποδεκτός ορισμός δόθηκε από τον Ρίτσαρντ Λάζαρους ότι το στρες αναφέρεται ως μία κατάσταση ή συναίσθημα όπου το άτομο νοιώθει ότι έχει χάσει των έλεγχο των καταστάσεων που συμβαίνουν στη ζωή του.

Fight-or-Flight

Κάποιες από τις αρχικές έρευνες για το στρες του Γουόλτερ Κάνον καθιέρωσαν τη γνωστή πλέον αντίδραση «fight-or-flight«. Η έρευνα του Κάνον έδειξε ότι όταν ένας οργανισμός δοκιμάσει Σοκ προερχόμενο από απειλή, αυτόματα εκκρίνει ορμόνες που τον βοηθούν να επιβιώσει.

Στους ανθρώπους όπως και στα άλλα ζώα, αυτές οι ορμόνες τους βοηθούν να τρέξουν πιο γρήγορα και να παλέψουν πιο άγρια. Αυξάνουν τους παλμούς της καρδιάς και την πίεση του αίματος, μεταφέροντας περισσότερο οξυγόνο στους σημαντικούς μυς δύναμης. Όχι μόνο στις περιπττώσεις που η ζωή τίθεται σε κίνδυνο προκαλείται αυτή η αντίδραση, συμβαίνει επίσης και όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με κάτι το απροσδόκητο ή με κάτι που εμποδίζει τους στόχους μας.

Όταν η απειλή είναι μικρή, οι αντιδράσεις μας είναι μικρές και πολύ συχνά δεν τις παρατηρούμε ανάμεσα στους περισπασμούς εν τω μέσω μιας στρεσογόνου κατάστασης.

Δυστυχώς αυτή η κινητοποίηση του σώματος για να επιβιώσει έχει και αρνητικές επιπτώσεις. Παρατηρούνται ευερεθισμοί, αγωνία, υπερκινητικότητα, ενώ το άτομο γίνεται οξύθυμο. Αυτά μειώνουν την ικανότητα μας να δουλεύουμε αποτελεσματικά μαζί με άλλους ανθρώπους. Με μία καρδιά σε σπριντ είναι πολύ δύσκολο να εκτελούμε συγκεριμένες και ακριβείς εντολές. Η ένταση του στόχου μας για να επιβιώσουμε διαφέρει με την ικανότητα μας να κάνουμε σωστές εκτιμήσεις παίρνοντας πληροφορίες από πολλές πηγές. Βρέθηκε ότι ότι είμαστε πιο επιρρεπείς στα ατυχήματα και δεν είμαστε τόσο ικανοί για να παίρνουμε καλές αποφάσεις. Είναι ελάχιστες οι καταστάσεις στο μοντέρνο εργασιακό περιβάλλον που αυτή η αντίδραση μπορεί να αποδειχθεί χρήσιμη. Στις περισσότερες περιπτώσεις υπάρχει μεγαλύτερη απόδοση από ήρεμη, λογική, ελεγχόμενη και κοινωνικά αποδεκτή προσέγγιση. Με σύντομους όρους χρειαζεται να κρατήσουμε αυτή την fight-or-flight αντίδραση υπό έλεγχο αν θέλουμε να είμαστε αποτελεσματικοί στον χώρο εργασίας. Γενικότερα όμως οφείλουμε να την ελέγχουμε για να αποφύγουμε προβλήματα υγείας. Αν δεν εξουδετερωθούν οι ελεύθερες ρίζες επιτίθενται στις κυτταρικές δομές. Το κύτταρο καταστρέφεται και δεν μπορεί πλέον να παράγει ενέργεια. Όταν η κατάσταση αυτή διαρκεί για μεγάλο διάστημα, οι συνέπειες για το σώμα μπορούν να γίνουν ακραίες. Το χρόνιο εξειδωτικό στρες μπορεί να προκαλέσει φλεγμονές. Τα κύτταρα υφίστανται μόνιμη βλάβη με αποτέλεσμα η κατάσταση αυτή να έχει ίσως αντίκτυπο σε διάφορα όργανα του σώματος. Οι φλεγμονές είναι ένα από τα κύρια αίτια και θεμέλιος λίθος για πολλά νοσήματα:

• Βλάβες και φλεγμονές στα αγγεία μπορούν να οδηγήσουν σε καρδιαγγειακή ανεπάρκεια.
• Καρδιοπάθειες, νόσος του Αλτσχάιμερ ή καρκίνος – η μη ισορροπμένη αναλογία ελεύθερων ριζών και αντιοξειδωτικών ευνοεί τις παθήσεις αυτές και συμβάλλει στην εμφάνιση τους.

ΑΙΤΙΑ ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑΣ

Σε αυτά έρχεται να προστεθεί και ο κακός συνδυασμός στρες και παχυσαρκίας. Δεν είναι μόνο ότι οι ορμόνες του στρες μας κάνουν να παχαίνουμε ευκολότερα. Σε τέτοια κατάσταση έχουμε συν τοις άλλοις την τάση να κάνουμε ανθυγιεινή διατροφή. Μία από τις ορμόνες του στρες, η κορτιζόλη, προκαλεί π.χ. μία μετατόπιση λίπους την κοιλιακή χώρα, οδηγεί σε διακυμάνσεις στα επίπεδα σακχάρου στο αίμα και στην άυξηση των επιπέδων ινσουλίνης.

ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟΣ ΑΝΤΙΚΥΠΟΣ

Το χρόνιο στρες προκαλεί κόπωση και ενισχύει το αίσθημα της εξάντλησης. Αναπτύσσονται φοβίες σχετικά με τις αντοχές μας. Η νωθρότητα γενικά είναι επίσης χαρακτηριστική συνέπεια του χρόνιου στρες. Σε περίπτωση ‘υπαρξης σχετικής προδιάθεσης μπορούν να αναπτυχθούν και διάφορες ψυχικές ασθένειες που μας εμπλέκουν ακόμη περισσότερο στα δίχτυα του στρες:

• Κατάπτωση και ψυχική κόπωση.
• Ολοκληρωτική εξουθένωση ή αλλιώς κατάθλιψη λόγω εξάντλησης
• Κατάθλιψη

Για τον καλύτερο χειρισμό του στρες σε μακροχρόνιο επίπεδο θα ήταν καλό να εισάγουμε λίγη άσκηση στην καθημερινότητα μας, να εξουδετέρωσουμε το σωματικό στρες μέσω αντιοξειδωτικών- όπως το πράσινο τσαι, η χλωροφύλλη, η βιταμίνη Ε και το σελήνιο και να τονώσουμε την παραγωγή ενέργειας για το σώμα και το νου-μέσω μικροθρεπτικών συστατικών, όπως είναι το συνένζυμο Q10, η L- καρνιτίνη, ο σίδηρος και οι βιταμίνες του συμπλέγματος Β.

ΑΣΚΗΣΗ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΗΣ ΑΝΑΠΝΟΗΣ

Ξαπλώστε στο πάτωμα και ακουμπήστε με τα χέρια το στήθος σας. Εισπνεύστε μέχρις ότου σηκωθεί το στήθος σας ανασηκωθεί ελαφρά και στη συνέχεια εκπνεύστε μέχρι να βγει σχεδόν ολόκληρος ο αέρας – πάντα κρατάτε λίγο αέρα. Επαναλάβετε την διαδικασία 10 φορές. Στη συνέχεια τοποθετείτε τα χέρια στην κοιλιά και εισπνέετε μέχρι τα χέρια σας να ανασηκωθούν ελαφρά. Με την εκπνοή βγάζετε τον αέρα- μην ξεχνάτε πάντα κρατάμε λίγο αέρα, για να μην μας δημιουργηθεί κάποιο πρόβλημα. Επαναλάβετε την άσκηση 10 φορές.

Μην διστάζετε να κάνετε την άσκηση κάθε φορά που νοιώθετε ότι την χρειάζεστε.

Επιμέλεια: Αυγή- Μαρία Ατματζίδου

ΠΗΓΕΣ: MINDTOOLS.COM

ANTI-STRESS.ORG

19 Σκέψεις που θα σε βοηθήσουν να διώξεις τις ενοχές σου

.

Της DARLENE LANCER –  ψυχοθεραπεύτρια-

Η ενοχή δεν είναι αναγκαστικά ένα κακό συναίσθημα. Μπορεί πραγματικά να ενθαρρύνει τους ανθρώπους να αναζητήσουν τρόπους για την προσωπική τους εξέλιξη. Η  συγχώρεση είναι απαραίτητη για την αυτοεκτίμηση, η οποία είναι το κλειδί για να απολαμβάνουμε τη ζωή και τις σχέσεις μας. Πολλές φορές όμως οι ενοχές μας, μας αποτρέπουν από το να συγχωρούμε τον εαυτό μας.  Τι συμβαίνει τότε;Η ενοχή μπορεί να είναι μια αδυσώπητη πηγή πόνου. Μπορεί να πιστεύετε ότι θα πρέπει να αισθάνεστε ένοχοι και να καταδικάζετε τον εαυτό σας όχι μόνο μία φορά, αλλά κατ ‘επανάληψη. Η ενοχή μπορεί επίσης να σιγοβράζει στο ασυνείδητο σας και να υπονομεύει μια ζωή τους στόχους σας.

Η ενοχή προκαλεί οργή και αγανάκτηση, όχι μόνο για τον εαυτό σας, αλλά και προς τους άλλους. Ο θυμός, η μνησικακία, και η ενοχή υποσκάπτουν την ενέργειά σας,  σας αποτρέψει από την επιτυχία, την ευχαρίστηση και την δημιουργία υγιών σχέσεων. Μπορεί να σας κολλήσει στο παρελθόν και να σας αποτρέψει από το να προχωρήσετε μπροστά.

Μπορεί να αισθάνεστε ένοχοι, όχι μόνο για τις ενέργειές σας, αλλά και για τις σκέψεις σας -σκέψεις που μπορεί να είναι άπληστες, σκέψεις που μπορεί να σχετίζονται με τη λαγνεία…Μπορεί να αισθάνεσθε άσχημα για  την έλλειψη των συναισθημάτων, όπως η αγάπη ή η φιλία, ή επειδή δεν θρηνείτε την απώλεια κάποιου κοντινού προσώπου ακόμα και για την απώλεια μιας σχέσης.

Πότε αισθανόμαστε ένοχοι; 

Οι άνθρωποι κρίνουν οι ίδιοι συχνά τον εαυτό τους με βάση τις κατηγορίες ή τα ψέμματα που προέρχονται από τους άλλους. Για παράδειγμα, μια γυναίκα είναι εγωίστρια με τον σύζυγό της. Ο ίδιος το εκλαμβάνει ότι εκείνη είναι έτσι με αυτόν χωρίς να συνειδητοποιεί ότι είναι αυτή που είναι εγωιστική (είναι μέρος του χαρακτήρα της). Αυτή με τη σειρά της θα μπορούσε να θεωρήσει ότι η ανασφάλεια της σε αυτόν ευθύνεται για την εγωιστική της συμπεριφορά, ισχυριζόμενη ότι εκείνος είναι αδιάφορος, ή φλερτάρει με άλλες κλπ. Ένας άνθρωπος μπορεί να ρίξει την ευθύνη των πράξεών του στο θυμό του (συναίσθημα) ή στις λάθος πράξεις του (ενέργεια).

Λόγω της χαμηλής αυτοεκτίμησης κάποιων ανθρώπων, είναι κοινό να αναλαμβάνουν την ευθύνη για τη συμπεριφορά των άλλων. Η σύζυγος μπορεί να δεχτεί την επίπληξη του συζύγου της και να αισθάνεται ένοχη που εκείνος είναι εθισμένος ή πίνει. Θύματα κακοποίησης ή σεξουαλικής κακοποίησης συχνά αισθάνονται ενοχές και ντροπή, παρά το γεγονός ότι ήταν θύματα και ότι ο δράστης είναι ο πραγματικός ένοχος. Όταν πρόκειται για διαζύγιο, αυτός που παίρνει πρώτος την απόφαση συχνά αισθάνεται ένοχος, αν και την ευθύνη για τα οικογενειακά τους πρόβλημα την έχουν και οι δύο.

Το συναίσθημα της ντροπής

Η ενοχή πρέπει να διαφοροποιείται από την ντροπή. Η ντροπή σας κάνει να αισθάνεστε κατώτεροι, ανεπαρκείς ή κακοί για το ποιος είστε σε σχέση με αυτό που κάνατε.  Η ντροπή δεν είναι εποικοδομητική. Αντί για την ενίσχυση της εμπάθειας και της αυτοβελτίωσης, θα έχει το αντίθετο αποτέλεσμα. Οδηγεί σε μεγαλύτερη ανησυχία και υπονομεύει τόσο τον εαυτό σας όσο και τις σχέσεις σας.

Πώς μπορούμε να απαλλαγούμε από τις ενοχές και να ξεπεράσουμε τη ντροπή; Τι πρέπει να κάνουμε;  

Για να το καταφέρετε πρέπει :

•  Να  εξορθολογίζετε τη σκέψη σας και να αναλαμβάνεται την ευθύνη. “Εντάξει, το έκανα.”

•  Γράψτε μια ιστορία για το τι συνέβη, συμπεριλαμβανομένου του πώς αισθανθήκατε για τον εαυτό σας και τους άλλους που εμπλέκονται πριν, κατά και μετά.

•  Αναλύστε ποιες ήταν οι ανάγκες σας εκείνη τη στιγμή γιατί το κάνατε.

• Ποια ήταν τα κίνητρά σας;
• Ποιοι σας επηρέασαν; Είναι οι γονείς σας; Οι φίλοι σας, ο συζύγος σας; Μήπως λειτουργείτε πάντα με την έγκρισή τους; Μήπως προσπαθείτε να ανταποκριθείτε πάντα στις προσδοκίες τους;

•  Ποιες είναι οι αξίες σας στην πραγματικότητα; Οι πράξεις σας αντικατοπτρίζουν τις πραγματικές σας αξίες; Αν όχι, εντοπίστε τις πεποιθήσεις, τις σκέψεις σας και τα συναισθήματα που οδήγησαν στις ενέργειές σας. Σκεφτείτε τι μπορεί να σας οδήγησε να εγκαταλείψετε τις αξίες σας. Παρατηρήστε ότι θα βλάψετε τον εαυτό σας όταν παραβιάζετε τις αξίες σας. Αυτό προκαλεί στην πραγματικότητα περισσότερο κακό σε σας.
• Ποιους έχετε βλάψει; Πόσο βλάψατε τον εαυτό σας;

• Σκεφτείτε τρόπους για να επανορθώσετε.
• Αποφασίστε με ποιον τρόπο θα διορθώσετε την κατάσταση.
• Σκεφτείτε μια εναλλακτική δράσης που θα μπορούσε να σας έχει οδηγήσει σε πολύ καλύτερο αποτέλεσμα.

• Αναλογιστείτε πως κανείς δεν είναι τέλειος.
• Τι όφελος έχετε από το να συνεχίσετε να κατηγορείτε τον εαυτό σας για ό, τι έχετε κάνει;

• Μια τακτική που προτείνουν πολλοί θεραπευτές είναι να γράψτε στον εαυτό σας μια επιστολή κατανόησης, εκτίμησης και συγχώρεσης.

• Επαναλάβετε σε καθημερινή βάση λόγια καλοσύνης και συγχώρεσης που καταγράψατε σε αυτή την επιστολή όπως, «είμαι αθώος», «εγώ συγχωρώ τον εαυτό μου,” και “αγαπώ τον εαυτό μου”

• Μην μοιράζεστε την άσχημη εμπειρία σας  με όσους μπορεί να σας κρίνουν.
• Μη διστάζετε όμως να συζητήσετε το θέμα που σας βασανίζει με τους φίλους σας και τους ανθρώπους που πραγματικά εμπιστεύεστε και αγαπάτε. Να θυμάστε :Η μυστικότητα παρατείνει την ενοχή και την ντροπή.
• Συνειδητοποιήστε ότι μπορείτε να συγχωρέσετε τον εαυτό σας, όπως ακριβώς μπορείτε να συγχωρήσετε κάποιον άλλο.
• Δεχτείτε ότι είστε άνθρωπος και κάνετε λάθη. Ίσως, κάνατε το καλύτερο, δεδομένων των περιστάσεων, και δεν μπορούσατε να κάνετε αλλιώς.
•  Εάν συνεχίσετε να έχετε προβλήματα με την αυτο-συγχώρεση, ίσως είναι χρήσιμο να επισκεφτείτε έναν σύμβουλο και να δεχτείτε επαγγελματική βοήθεια.

Γιατί φοβάμαστε;;; Ποιες είναι οι συνήθεις φοβίες μας και τι διαφορά έχουν

Ευχαριστούμε την κα. Βασιλική κ. Μαργέτη
Ψυχολόγο – Ψυχοθεραπεύτρια, MScpsy-therapy.gr

Είναι γεγονός ότι πολλοί από εμάς εκδηλώνουμε μια ιδιαίτερη ανησυχία για συγκεκριμένα αντικείμενα, ζώα, χώρους ή καταστάσεις και συχνά παρουσιαζόμαστε αγχωμένοι και αναστατωμένοι όταν καλούμαστε να τα αντιμετωπίσουμε γιατί μας δημιουργούν φόβο…

Είναι ιδιαίτερης λοιπόν σημασίας να εξηγήσουμε ποια ακριβώς είναι η διαφορά μεταξύ φόβου και φοβίας.

Ο φόβος, από τη μια, είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα το οποίο δημιουργείται από πραγματικά φοβογόνα ερεθίσματα (δηλαδή, γεννούν φόβο σε όλους τους ανθρώπους) και είναι αναγκαίος για την προστασία του ατόμου. Ας σκεφτούμε, για παράδειγμα, πόσο επικίνδυνο θα ήταν για τη σωματική μας ακεραιότητα εάν δεν φοβόμασταν τη φωτιά ή το σεισμό ή τους κεραυνούς…

Άρα, ο φυσιολογικός φόβος μας προστατεύει!

Από την άλλη πλευρά, η φοβία χαρακτηρίζεται ως μια αγχώδης διαταραχή και εκδηλώνεται με τη μορφή υπερβολικού και παράλογου φόβου ο οποίος πυροδοτείται από μη-φοβογόνα ερεθίσματα (ερεθίσματα, δηλαδή, που δεν δημιουργούν φόβο σε όλους τους ανθρώπους) και έχει ως αποτέλεσμα την απόλυτη αδυναμία του ατόμου να λειτουργήσει φυσιολογικά, να συνυπάρξει στο κοινωνικό σύνολο και να ανταποκριθεί με επιτυχία στην καθημερινότητά του.

Μάλιστα, πολλές είναι οι φορές που το φοβικό άτομο βιώνει έντονες «κρίσεις πανικού» όταν βρίσκεται κοντά στο ερέθισμα που του δημιουργεί τη φοβία ή ακόμα και όταν, απλά το σκέφτεται!

Συνήθως οι φοβίες διακρίνονται σε δυο τύπους:

1. Στις φοβίες που παρουσιάζονται με τη μορφή έντονου άγχους για μια συγκεκριμένη κατάσταση, αντικείμενο ή δραστηριότητα (όπως η αραχνοφοβία, υψοφοβία ή φοβία με τους γιατρούς)

2. Στις φοβίες που περικλείουν πολλές μορφές άγχους για πολλές καταστάσεις ή δραστηριότητες (όπως η αγοραφοβία ή η κοινωνική φοβία) και συνήθως οδηγούν σε κρίσεις πανικού

Γιατί φοβάμαι…;

Δεν είναι εύκολο να δοθεί μια γρήγορη απάντηση στο ερώτημα «γιατί φοβάμαι;» και αυτό γιατί οι αιτίες μπορεί να ποικίλλουν, ίσως να είναι περισσότερες από μια ή ακόμα, μπορεί να μην είναι τόσο εμφανείς όσο θα πίστευε κανείς. Το παρακάτω ερωτηματολόγιο περιλαμβάνει τους πιο συνήθεις λόγους που οδηγούν στη γέννηση ενός φόβου ή μιας φοβίας. Νιώστε ελεύθεροι και τολμήστε να ρωτήσετε τον εαυτό σας:

1. Πόσο πιθανό είναι να φοβάστε εξαιτίας μιας προσωπικής σας τραυματικής εμπειρίας; (π.χ. φοβάστε τους σκύλους γιατί κάποτε σας δάγκωσε ένας).

2. Μήπως κάποιο συγγενικό ή φιλικό σας πρόσωπο σας έμαθε να φοβάστε κάποιο ερέθισμα και άρα, ο φόβος σας είναι το αποτέλεσμα μιας μιμητικής συμπεριφοράς;

3. Μήπως είστε αγχωμένοι για κάτι αρνητικό ή αγχογόνο που συμβαίνει αυτή τη στιγμή στη ζωή σας και το συνδέετε λανθασμένα με αυτό που «νομίζετε» οτι φοβάστε;

4. Πως αντιμετωπίζει η οικογένειά σας ή οι φίλοι σας το φόβο σας; Μιλώντας μαζί τους νιώθετε ανακουφισμένοι ή περισσότερο ταραγμένοι;

5. Νιώθετε ότι ο έντονος φόβος σας περιορίζει και σας δυσκολεύει την καθημερινή σας ζωή;

6. Έχετε βιώσει ποτέ «κρίση πανικού»; Αν ναι, ο φόβος της εμφάνισης μιας τέτοιας κρίσης σας κάνει πιο ευάλωτους και αδύναμους και άρα, πιο εσωστρεφείς;

Ξεπερνώντας τις φοβίες μας…

Ο πιο αποτελεσματικός αλλά και ταυτόχρονα, δύσκολος τρόπος να αντιμετωπίσουμε τις φοβίες μας είναι να τις «κοιτάξουμε κατάματα και να μην τρέχουμε μακριά τους»! Είναι αλήθεια ότι η πιο δύσκολη φάση είναι η αρχή-το ξεκίνημα μιας θεραπείας! Κι αυτό γιατί είναι η στιγμή που το άτομο χρειάζεται να επιστρατεύσει θάρρος, θέληση, υπομονή και επιμονή! Από τη στιγμή λοιπόν που θα ξεκινήσει την προσωπική του προσπάθεια μέσα από μια καλά οργανωμένη και μεθοδευμένη θεραπεία, θα λάβει την απαραίτητη υποστήριξη, θα καταλάβει τι είναι αυτό που του προκαλεί το έντονο εσωτερικευμένο άγχος, από που πηγάζει, ποια είναι η ισχύς του και πως μπορεί να αποδυναμωθεί! Όταν λοιπόν απομυθοποιήσει τη φοβία του και εκλογικεύσει την επίδρασή της πάνω του, τότε θα νιώσει πραγματικά ανακουφισμένος και ελεύθερος!

Αξίζει βέβαια να σημειωθεί ότι από μια από τις πιο επικίνδυνες παγίδες για τον φοβικό ασθενή είναι η προσπάθειά του να ξεπεράσει τη φοβία του μόνος του, χωρίς την καθοδήγηση και την υποστήριξη ενός ειδικού. Στην προσπάθειά του να μειώσει το άγχος του, προσπαθεί να αποφεύγει τα ερεθίσματα που του προκαλούν τη φοβία με αποτέλεσμα να εκδηλώνει μια σταδιακή παραίτηση από φυσιολογικές καθημερινές δραστηριότητες (safety behaviour)!

Πότε κρίνεται απαραίτητη η επίσκεψη σε έναν ειδικό ψυχικής υγείας;

- Όταν η φοβία προκαλεί στο άτομο υπερβολική ένταση και ανεξέλεγκτο άγχος.

- Όταν η αρνητική διάθεση, ο φόβος και το άγχος καταλαμβάνουν την κεντρική θέση στις σκέψεις του ατόμου.

- Όταν η φοβία αποδιοργανώνει την καθημερινότητα του ατόμου και το αναγκάζει να δυσλειτουργεί.

- Όταν απειλείται η κοινωνικότητά του και εμφανίζει τάσεις απομόνωσης προκειμένου να «κρυφτεί» για να προστατευθεί από ό,τι του προκαλεί έντονο φόβο (κυρίως στην περίπτωση της κοινωνικής φοβίας).

- Όταν οι απλές συμβουλές ή η προσωπική προσπάθεια του ατόμου φαίνεται πως δεν αρκούν.

- Όταν η φοβία συνδυάζεται με άλλα ψυχολογικά προβλήματα ή άλλες ανησυχητικές συμπεριφορές όπως για παράδειγμα, ο αυτό-τραυματισμός, η κατάθλιψη, οι διαταραχές ύπνου, η μειωμένη επίδοση σε οποιαδήποτε δραστηριότητα.

- Όταν το άτομο έχει υποστεί διάφορα άλλα ψυχολογικά τραύματα όπως π.χ. κακοποίηση.

Χρήσιμες Συμβουλές για Γονείς

Πως θα βοηθήσετε το παιδί σας να αντιμετωπίσει τους φόβους του!

ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΓΕΤΕ:

1. μην απαξιώνετε ή υποτιμάτε τους φόβους των παιδιών σας για κανένα λόγο

2. μην αστειεύεστε, γελάτε ή κοροϊδεύετε το φόβο τους για κάτι

3. αποφεύγετε να τιμωρείτε το παιδί σας όταν σας εμπιστεύεται και σας εξομολογείται ότι φοβάται

4. δώστε χρόνο στο παιδί σας να συμφιλιωθεί με το συναίσθημα του φόβου και μην το πιέζετε να γίνει «θαρραλέο» μονομιάς επειδή έτσι κρίνετε εσείς σωστό

5. αποφεύγετε τις απειλές για «μάγισσες» και «μπαμπούλες» προκειμένου να καταφέρετε κάτι όπως, π.χ. να το ταΐσετε

ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΕ:

1. παροτρύνετε το παιδί σας να αναπτύξει μια σειρά από επιχειρήματα που θα του αποδεικνύουν κάθε φορά γιατί να μην φοβάται

2. εξηγήστε του ότι για κάθε φόβο υπάρχει μια λύση…για παράδειγμα, δείξτε του πώς να προστατεύεται όταν κινδυνεύει από κάτι

3. δείξτε του πώς να αντιμετωπίζει το φόβο του και όχι πώς να κρύβεται ή να ντρέπεται

4. να του επιβεβαιώνετε ότι θα είστε δίπλα του για να μη νιώθει μόνο του

5. «υποψιάστε» το παιδί σας και ενημερώστε το για πιθανούς κινδύνους… μην το αφήνετε στο σκοτάδι!

6. ενισχύστε την ελευθερία του, την αυτονομία του και ο αυτό-συναίσθημά του έτσι ώστε να νιώθει δυνατό και θαρραλέο

7. αποφεύγετε να «κληρονομείτε» τους δικούς σας φόβους στο παιδί σας!

Πηγές

blog.b92.net

,

silverwoodhypno.co.uk

,

inspiringbetterlife.blogspot.gr

,

thetruthisnow.com

Ασυνήθιστη θεραπεία για τον βήχα – Τα αποτελέσματα θα σας εκπλήξουν!

Οι γιατροί ορίζουν συνήθως διαφορετικά φάρμακα για τους ασθενείς, αλλά ο χρόνιος βήχας ενοχλεί πάλι ασθενείς, πολύ καιρό μετά τη μόλυνση.
Έγιναν τρεις ομάδες εκ των οποίων οι δύο πρώτες, είχαν θεραπευτεί από συνήθη φάρμακα.
Οι ασθενείς της τρίτης ομάδας υποβλήθηκαν σε θεραπεία με ένα συνδυασμό 20 γραμμάρια μέλι και 3 γραμμάρια στιγμιαίου καφέ. Λάμβαναν τη δόση κάθε 8 για 7 ημέρες.
Απο τις τρεις ομάδες, μόνο ή ομάδα στην οποία οι ασθενείς έλαβαν την θεραπεία με μέλι και καφέ έδειξε τα καλύτερα αποτελέσματα.
Σε σύγκριση με ακριβά και επιβλαβή φάρμακα, καφέ και μέλι έδειξε εξαιρετικά αποτελέσματα.
Σε περίπτωση που ενοχλήστε από χρόνιο βήχα, μπορείτε να δοκιμάσετε αυτή την ασυνήθιστη θεραπεία, προκειμένου να βελτιωθεί η κατάσταση της υγείας σας.
Ανακατέψτε τον καφέ και το μέλι καλά, μέχρι το μίγμα να γίνει κρεμώδες. Καταναλώστε το μίγμα αμέσως. Παίρνετε το φάρμακο τρεις φορές την ημέρα, μέχρι να αισθανθείτε καλύτερα.
Δοκιμάστε το – μπορεί να χάσετε μόνο το βήχα.
Πηγή: www.fnews.gr

Τα 30+1 πράγματα που χρειάζεστε όταν είστε άρρωστοι!

Στο νέο της βιβλίο με τίτλο Η Τέχνη της Ασθένειας, η Jill Sinclair δίνει βασικές συμβουλές για να διαχειριστούμε αποτελεσματικά και με όσο το δυνατόν περισσότερη άνεση ένα κρυολόγημα ή μια ίωση.
Πήρατε τα απαραίτητα μέτρα προστασίας –τακτικό πλύσιμο χεριών, αποφυγή επαφών με αρρώστους κ.λπ.– όμως τελικά δεν τη γλιτώσατε και καταλήξατε στο… κρεβάτι του πόνου. Τι θα χρειαστείτε για να γίνει η ζωή σας ως ασθενής λίγο πιο εύκολη;
1. Μια μεγάλη κανάτα ή ένα μπουκάλι για να βάλετε νερό
2. Ένας κουβάς ή ένα μπολ αν έχετε τάση προς έμετο
3. Χαρτί υγείας
4. Θερμόμετρο
5. Πολύ νερό – ο οργανισμός πρέπει να είναι ενυδατωμένος για να απομακρυνθούν τοξίνες, ιοί, βακτήρια κ.λπ.
6. Μέλι – καταπραΰνει τον πονόλαιμο και έχει αντισηπτική δράση
7. Αναψυκτικά τύπου κόλα, τζιτζιμπίρα, λεμονάδα κ.λπ. – ενυδατώνουν τον οργανισμό μετά την ασθένεια και κυρίως μετά τη διάρροια – είναι κατάλληλα εάν δεν έχετε άμεση πρόσβαση σε νερό ή αν χρειάζεστε λίγη ζάχαρη για να τονωθείτε – καλό θα είναι να αφήσετε το αναψυκτικό να ξεθυμάνει ή να προσθέσετε λίγο νερό για να εξουδετερώσετε το ανθρακικό
8. Νερό καρύδας – περιέχει πολύτιμους ηλεκτρολύτες
9. Φρούτα φρέσκα ή κομπόστα – για την αναπλήρωση των χαμένων υγρών και την πρόσληψη βιταμινών
10. Λεμόνι – χρήσιμο για την αντιμετώπιση του κρυολογήματος και της γρίπης, βοηθά στην αντιμετώπιση της καταρροής και παρέχει στον οργανισμό την απαραίτητη βιταμίνη C
11. Ξύδι – περιέχει βιταμίνες, μέταλλα και αμινοξέα, ενώ παράλληλα είναι ευεργετικό για την καρδιά – μπορείτε να κάνετε γαργάρες με ζεστό νερό και ξύδι αν έχετε πονόλαιμο
12. Σούπα
13. Ασπιρίνη – για ανακούφιση από τον πόνο
14. Παρακεταμόλη – για ανακούφιση από τον πόνο για αντιμετώπιση του πυρετού
15. Ιβουπροφαίνη – για ανακούφιση από τον πόνο
16. Μεταλλικά άλατα και σάκχαρα (Dioralyte) για ενυδάτωση του οργανισμού
17. Βαζελίνη – για το σκασμένο δέρμα
18. Αλοιφή τύπου Vicks – προς αντιμετώπιση της ρινικής συμφόρησης
19. Απολυμαντικό τζελ για τα χέρια
20. Συμπλήρωμα βιταμίνης C – για ταχύτερη ανάρρωση
21. Εχινάκεια – βοηθά στην ταχύτερη ανάρρωση από το κρυολόγημα
22. Μη συνταγογραφούμενα φάρμακα για το κρυολόγημα
23. Θερμοφόρα – για ανακούφιση του πόνου τοπικά
24. Παγοκύστη ή κρύα πετσέτα – προς μείωση της θερμοκρασίας και καταπολέμηση του οιδήματος τοπικά
25. Απαλά χαρτομάντιλα – για να μην ερεθίζεται η μύτη
26. Κάλτσες – αν είναι τα πόδια παγωμένα, παγώνει όλο το σώμα
27. Έξτρα πιτζάμες – σε περίπτωση ατυχήματος
28. Φούτερ ή φλις κουβέρτα – για τα ξαφνικά ρίγη
29. Τηλεόραση/ραδιόφωνο/υπολογιστής – για να περνά πιο ευχάριστα η ώρα
30. Τηλέφωνο – σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης
31. Λούτρινα κουκλάκια – η καλύτερη παρέα για τα μικρά παιδιά
Πηγή: onmed.gr

Κιρσοί: Πότε χρειάζεται χειρουργείο.Γράφει ο αγγειοχειρουργός Αλέξανδρος Ματθαίου

Τί είναι οι κιρσοί; Πότε χρειάζονται χειρουργείο; Υπάρχουν επιπλοκές από την…

εμφάνιση των κιρσών; Αυτά είναι μερικά από τα κρίσιμα ερωτήματα που απασχολούν αρκετό κόσμο που αντιμετωπίζει προβλήματα με το κυκλοφορικό του.
Τι είναι πραγματικά είναι οι κιρσοί;
Οι κιρσοί είναι παθολογικά διατεταμμένες φλέβες, που στην συντριπτική τους πλειοψηφία συνδέονται με μια από τις κεντρικές επιφανειακές φλέβες του ποδιού, οι οποίες επίσης ανεπαρκούν. Αυτό σημαίνει ότι οι βαλβίδες που βρίσκονται στον αυλό τους έχουν υποστεί ανεπανόρθωτη βλάβη, με αποτέλεσμα το αίμα κατά την κυκλοφορία του να παλινδρομεί προς τα πόδια αντί να κινείται προς την καρδιά.
Με ποιο τρόπο γίνεται η διάγνωση των κιρσών;
Οι κιρσοί είναι εμφανείς στα πόδια των ασθενών. Παρ” όλα αυτά, η προσεκτική κλινική εξέταση των ποδιών, μπορεί να δώσει στοιχεία για τη βαρύτητα της φλεβικής ανεπάρκειας.
Η σωστή και ολοκληρωμένη διάγνωση των κιρσών τίθεται με την εξέταση με υπερήχους και ειδικότερα με το color duplex – το γνωστό σε πολλούς triplex. Είναι μια ανώδυνη και ακίνδυνη εξέταση που γίνεται στο ιατρείο κατά την πρώτη επίσκεψη και παρέχει την δυνατότητα δημιουργίας ενός “χάρτη” του φλεβικού συστήματος του ποδιού που πάσχει από κιρσούς. Η διαδικασία αυτή ονομάζεται χαρτογράφηση και καθοδηγεί την επιλογή των σωστών θεραπευτικών λύσεων εκεί που πρέπει, έτσι ώστε η θεραπεία των κιρσών να είναι πλήρης και με μεγάλη διάρκεια.
Η εμφάνιση κιρσών συνεπάγεται και επιπλοκές;
Οι κιρσοί, ανεξάρτητα της βαρύτητας και ανεξάρτητα από το αν προκαλούν συμπτώματα ή όχι, είναι πιθανό να προκαλέσουν επιπλοκές, κάποιες από τις οποίες μπορεί να είναι ιδιαίτερα σοβαρές. Μια από τις πιο σοβαρές επιπλοκές των κιρσών είναι η θρόμβωση. Εάν αναπτυχθεί θρόμβος σε κιρσό, η περιοχή στην οποία βρίσκεται θα είναι επώδυνη, σκληρή ενώ το δέρμα θα είναι έντονα κόκκινο. Αυτή η επιπλοκή ονομάζεται επιπολής θρομβοφλεβίτιδα και είναι ιδιαίτερα σημαντικό κάθε ασθενής με αυτό το πρόβλημα να αναζητήσει εξειδικευμένη βοήθεια από τον αγγειοχειρουργό του. Ο θρόμβος αυτός μπορεί να επεκταθεί και να εισέλθει σε βαθιά φλέβα του ποδιού, προκαλώντας εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση, αυξάνοντας τον κίνδυνο για πνευμονική εμβολή. Σημαντικός είναι επίσης ο κίνδυνος αιμορραγίας μετά από τρώση του δέρματος που καλύπτει τον κιρσό, δηλαδή να προκληθεί κιρσορραγία.
Πως θεραπεύονται οι κιρσοί;
Η συντηρητική θεραπεία των κιρσών περιλαμβάνει τη χρήση ελαστικών καλτσών διαβαθμισμένης συμπίεσης, με ή χωρίς τη χορήγηση συνοδών φαρμάκων από το στόμα. Η θεραπεία αυτή δεν λύνει ριζικά το πρόβλημα, αλλά μειώνει τον κίνδυνο επιπλοκών και επιβραδύνει την φυσική εξέλιξη των κιρσών.
Η πιο αξιόπιστη θεραπεία είναι η ενδοαυλική θεραπεία κιρσών με Laser. Είναι μια σύγχρονη, ασφαλής και με ιδιαίτερα καλά αποτελέσματα θεραπεία, η οποία δεν απαιτεί γενική αναισθησία, έχει ελάχιστο χρόνο νοσηλείας που διαρκεί λιγότερο από δύο ώρες και επιτρέπει στον ασθενή να επιστρέψει πίσω στην καθημερινότητα και την εργασία του ακόμη και την επόμενη ημέρα.
Ο συνδυασμός της ενδοαυλικής θεραπείας των κιρσών με τις micro-φλεβεκτομές των κιρσών εξασφαλίζει, εκτός των άλλων, και ένα άριστο αισθητικό αποτέλεσμα.

Η γαστρεντερίτιδα μεταδίδεται με τον αέρα, λένε οι ειδικοί

Ο πιο συνηθισμένος ιός που προκαλεί γαστρεντερίτιδα δεν μεταδίδεται μόνο από τα άπλυτα χέρια ή τις μολυσμένες επιφάνειες… αλλά και με τον αέρα και μάλιστα αρκετά μέτρα μακριά από έναν μολυσμένο άνθρωπο, αναφέρουν Καναδοί επιστήμονες.
Το εύρημα αυτό σημαίνει ότι τα μέτρα πρόληψης του υιοθετούνται σε σχολεία και νοσοκομεία μπορεί κάλλιστα να είναι ανεπαρκή και, ειδικά στα νοσοκομεία, θα πρέπει να ληφθούν πρόσθετα όπως η χρήση προστατευτικής ένδυσης από το προσωπικό που φροντίζει τους ασθενείς.
Οι επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Laval πραγματοποίησαν ελέγχους σε οκτώ νοσοκομεία και κέντρα μακροχρόνιας φροντίδας της πατρίδας τους, στα οποία είχαν καταγραφεί επιδημίες γαστρεντερίτιδας εξαιτίας νοροϊού.
Ο νοροϊός προκαλεί φλεγμονή στο στομάχι και στα έντερα, οδηγώντας σε έμετο και διάρροια.
Οι ερευνητές τού Laval συγκέντρωσαν δείγματα αέρα σε διάφορες αποστάσεις από τους ασθενείς (στο ένα μέτρο, στην πόρτα του θαλάμου τους, στον διάδρομο απ’ έξω απόσταση και στους σταθμούς του νοσηλευτικού προσωπικού).
Σε έξι από τα οκτώ νοσοκομεία ο νοροϊός είχε εξαπλωθεί στον αέρα. Όσον αφορά την απόσταση, εντοπίστηκε στο 54% των περιπτώσεων στους θαλάμους των ασθενών, στο 38% στους διαδρόμους που οδηγούσαν στο δωμάτιό τους και στο 50% στους νοσηλευτικούς σταθμούς.
Οι συγκεντρώσεις του ιού κυμαίνονταν από 13 έως 2.350 μόρια ανά κυβικό μέτρο αέρα – και συνήθως, η γαστρεντερίτιδα εκδηλώνονται όταν κανείς εκτεθεί σε μόλις 20 μόρια!
Η επικεφαλής ερευνήτρια δρ Καρολίν Ντουσέν, καθηγήτρια στο Laval και ειδικός σε θέματα αεροβιολογίας και αεροϊολογίας, δήλωσε ότι η ανακάλυψη πως ο νοροϊός μεταδίδεται με τον αέρα μπορεί να είναι η αιτία που είναι τόσο δύσκολο να αναχαιτιστούν οι επιδημίες της γαστρεντερίτιδας.
«Τα μέτρα που εφαρμόζονται είναι σχεδιασμένα να περιορίζουν μόνο την απ’ ευθείας επαφή με τους μολυσμένους ασθενείς», είπε.
«Εφ’ όσον όμως ο νοροϊός είναι και αερογενώς μεταφερόμενος, τα μέτρα αυτά θα πρέπει να επανεξεταστούν ώστε να λάβουν υπ’ όψιν και αυτό τον τρόπο μετάδοσης».
Υπάρχουν τουλάχιστον 25 διαφορετικά στελέχη του νοροϊού που είναι γνωστό ότι προσβάλλουν ανθρώπους.
Οι επιδημίες εξαιτίας του σε δημόσιους χώρους είναι πολύ συνηθισμένες επειδή μπορεί να επιβιώσει επί αρκετές ημέρες σε επιφάνειες ή αντικείμενα που έχει αγγίξει ένας μολυσμένος ασθενής.
Υπολογίζεται ότι περισσότερο από το 50% των κρουσμάτων γαστρεντερίτιδας σε όλο τον κόσμο προκαλούνται από τους νοροϊούς.
Η νέα μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Clinical Infectious Diseases».