Έχετε ποτέ αναλογιστεί πόσες θερμίδες κρύβονται πίσω από μία λαχταριστή μακαρονάδα; Είναι τα φρούτα τόσο αθώα όσο πιστεύουμε; Ρίξτε μια ματιά στην λίστα με τις τροφές και τις θερμίδες που τους αντιστοιχούν και ίσως να εκπλαγείτε από τα αποτελέσματα!

Φρούτα:



1 φέτα πεπόνι =  45 θερμίδες

1 φέτα καρπούζι = 50 θερμίδες

1 μέτρια μπανάνα = 105 θερμίδες

1 μέτριο πορτοκάλι = 65 θερμίδες

3 βερίκοκα μετρίου μεγέθους = 51 θερμίδες

1 φλιτζάνι ρώγες σταφυλιού= 114 θερμίδες

1 μέτριο μήλο = 81 θερμίδες

Ποτά:

1 ποτήρι κρασί= 80 θερμίδες

1 ποτήρι βότκα πορτοκάλι=185 θερμίδες

1 ποτήρι τζιν–τόνικ = 170 θερμίδες

1 ποτήρι Pina colada = 260 θερμίδες

1 Μαργαρίτα= 170 θερμίδες

1 Martini= 160 θερμίδες

1 ποτήρι ουίσκι: 140 θερμίδες

1 τεκίλα=  140 θερμίδες

1 ποτήρι μπύρα= 107 θερμίδες



Παγωτά:

1 Παγωτό πύραυλος = 375 θερμίδες

1 μπάλα παγωτό σοκολάτα= 110 θερμίδες

1 παγωτό ξυλάκι σοκολάτα= 309 θερμίδες



Φαγητά:

1 φέτα άσπρο ψωμί = 64 θερμίδες

1 φέτα μαύρο ψωμί  = 61 θερμίδες

1 φλιτζάνι γάλα  πλήρες = 150 θερμίδες

1 φλιτζάνι γάλα 2% λιπαρά = 102 θερμίδες

1 φλιτζάνι ρύζι βραστό = 100 θερμίδες

1 φέτα μπέικον = 82 θερμίδες

1 μπολ ανάμεικτοι ξηροί καρποί  = 608 θερμίδες

1 μπολ τσιπς  = 270 θερμίδες

1 μερίδα ομελέτα = 450 θερμίδες

1 μερίδα πατάτες τηγανιτές = 470 θερμίδες

1 μερίδα αρνί φούρνου με πατάτες= 718 θερμίδες

1 μερίδα μοσχάρι κοκκινιστό με πατάτες = 650 θερμίδες

1 μερίδα σνίτσελ με πατάτες= 520 θερμίδες

1 μερίδα σουβλάκι με πατάτες= 417 θερμίδες

1 μερίδα κοτόπουλο λεμονάτο με πατάτες = 480 θερμίδες

1 σουβλάκι χοιρινό καλαμάκι = 180 θερμίδες

1 φέτα κέικ = 250 θερμίδες

1 μερίδα παστίτσιο = 690 θερμίδες

1 μερίδα μουσακάς = 650 θερμίδες

1 μερίδα γεμιστά = 246 θερμίδες

1 μερίδα μακαρόνια με κιμά= 676 θερμίδες

1 μερίδα μακαρόνια με σάλτσα και τυρί=  520 θερμίδες





 
 

 

Τα 5 σημαντικότερα λάθη στη διατροφή μας

Ποιο πιστεύεις ότι είναι το κύριο διατροφικό σου λάθος; Αν βιαστείς να απαντήσεις το ότι δεν τρως πρωινό (και αυτό είναι σημαντικό, δεν λέω) διάβασε τα πέντε βασικότερα λάθη παρακάτω και τσέκαρε τελικά πόσα λάθη υπονομεύουν την ποιότητα της διατροφής σου.

1. Κρεατοφαγία
«Φαί χωρίς κρέας δεν είναι φαγητό» ακούμε συχνά να υποστηρίζουν πολλοί Έλληνες, κυρίως άντρες. Η κρεατοφαγία έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο τις τελευταίες δεκαετίες, μπαίνοντας στο οικογενειακό τραπέζι σχεδόν σε καθημερινή βάση, την ίδια στιγμή που οι συστάσεις της Μεσογειακής διατροφής μιλάνε για κατανάλωση κόκκινου κρέατος (χοιρινό, μοσχάρι, αρνί κτλ) μία φορά την εβδομάδα. Μην ξεχνάτε ότι η υπερκατανάλωση κόκκινου κρέατος έχει συσχετιστεί κατά βάση με καρδιαγγειακά νοσήματα και κάποιες μορφές καρκίνου. Και αν δυσκολεύεστε να βρείτε εναλλακτικά φαγητά, ευτυχώς η ελληνική κουζίνα διαθέτει εξαιρετικές συνταγές με όσπρια, ψάρια και θαλασσινά, λαχανικά και λαδερά που τα έχουμε ξεχάσει!

2. Συνοδεύουμε τα πάντα με φέτα
Είναι το εθνικό μας τυρί και το τιμούμε ιδιαίτερα, με όλα τα φαγητά! Ωστόσο, δεν γνωρίζουμε μάλλον ότι η φέτα, όπως και τα περισσότερα τυριά, είναι πλούσια σε κορεσμένα λιπαρά καιθερμίδες . Αρκούν 2-3 φορές την εβδομάδα, συνοδεύοντας τα λαδερά ή τη χωριάτικη για να απολαύσουμε το αγαπημένο μας τυρί χωρίς να το παρακάνουμε.

3. Τρώμε συχνά-πυκνά έτοιμο φαγητό
Είμαστε η χώρα με τους περισσότερους φούρνους (για την πρωινή τυροπιτούλα.), τα περισσότερα σουβλατζίδικα και delivery γενικότερα. Στην Ελλάδα μπορείς να βρεις να παραγγείλεις φαγητό όποια ώρα της ημέρας (ακόμα και της νύχτας) θέλεις. Και φυσικά το να απολαμβάνει κάποιος μία φορά την εβδομάδα το αγαπημένο του σουβλάκι δεν είναι διατροφικό έγκλημα, αλλά όταν αυτό γίνεται σχεδόν καθημερινή συνήθεια είναι σίγουρο ότι θα δει τα ρούχα του να στενεύουν και την υγεία του να χειροτερεύει.

4. Τσιμπολογάμε ακατάπαυστα
Κριτσινάκια, κουλουράκια, παξιμαδάκια, γλυκάκια… Όλα σε υποκοριστικό (-άκια) τα αναφέρουμε όταν ξέρουμε ότι το έχουμε παρακάνει με το τσιμπολόγημα. Ίσως γιατί θέλουμε να υποβαθμίσουμε την υπερβολή. Αλλά δυστυχώς οι «θερμιδούλες» τους δεν είναι λίγες! Κάθε κουλουράκι μπορεί να ξεπερνά και τις 100-150 θερμίδες, τα γλυκάκια ακόμα περισσότερες, οπότε αν κάνετε τον υπολογισμό θα καταλάβετε πόσο εύκολο είναι να ξεφύγουμε θερμιδικά μέσα στην ημέρα μας.

5. Ένα γλυκάκι την ημέρα μετά το φαγητό
Και εδώ το υποκοριστικό έχει την τιμητική του, ακόμα κι αν πρόκειται για μια ολόκληρη σοκολάτα (δηλαδή πάνω από 500 θερμίδες). Η γλυκιά γεύση δεν μπορεί και δεν χρειάζεται να αποπεμφθεί από τη ζωή μας. Φαίνεται ότι είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τα γονίδιά μας. Απλά θα πρέπει να την απολαμβανουμε με μέτρο! Το μέτρο είναι σίγουρα διαφορετικό για τον καθένα από εμάς, εξαρτάται, μεταξύ άλλων, από το πόσο ασκούμαστε, την ηλικία, το βάρος και το ύψος μας. Σε κάθε περίπτωση, όμως, δεν μπορούμε να τρώμε καθημερινά μία ολόκληρη πάστα. Τρώγοντας γλυκό 1-2 φορές την εβδομάδα, ή συχνότερα αλλά σε πιο μικρή ποσότητα (π.χ. ένα μικρό σοκολατάκι ή λίγο παστέλι), είναι φυσιολογικό και ικανοποιητικό, χωρίς να ανησυχείτε ότι θα πάρετε βάρος.

Και για να δώσουμε μια θετική νότα κλείνοντας, το λάθος δεν είναι το ίδιο το τρόφιμο που καταναλώνουμε. Το λάθος είναι η υπερκατανάλωσή του, η υπερβολή είτε στη συχνότητα είτε στην ποσότητα κατανάλωσής του. Όλα τα τρόφιμα μπορούν να καταναλωθούν στο πλαίσιο ενός ισορροπημένου διαιτολογίου. Αρκεί αυτό να γίνεται με μέτρο!

 

Γράφει η Πυρογιάννη Βασιλική, MSc,  Διατροφολόγος - Διαιτολόγος

nutrimed.gr

ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΙΑ-Ποιες εξετάσεις περιλαμβάνει ο προγεννητικός έλεγχος;

Γράφει ο Δημήτρης Α. Μπιλάλης MBBCH MMEDSC CCST FRCOG, Μαιευτήρας - Χειρουργός Γυναικολόγος, Διαπιστευμένος Ακόλουθος του Βασιλικού Κολεγίου Μαιευτήρων Γυναικολόγων Μεγ. Βρετανίας

Η εγκυμοσύνη είναι μια απόλυτα φυσιολογική κατάσταση και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται. Κάθε ζευγάρι πρέπει να γνωρίζει πως στην πλειοψηφία των περιπτώσεων γεννιούνται υγιή μωρά. Οι εξετάσεις που πραγματοποιούνται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης είναι ασφαλείς, τις περισσότερες φορές μη επεμβατικές, διαδικασίες που στόχο έχουν να ελαχιστοποιήσουν τις πιθανότητες εμφάνισης κάποιας παθολογικής κατάστασης τόσο για τη μητέρα, όσο και για το νεογέννητο. Ας δούμε αναλυτικά ποιες είναι αυτές οι εξετάσεις και ποια η χρησιμότητά τους.

Εξετάσεις Αίματος

Γενική Αίματος, Επίπεδα Σιδήρου και Φερριτίνης

Είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουμε τα επίπεδα αιμοσφαιρίνης, σιδήρου και φερριτίνης, ώστε να αποκλείσουμε σιδηροπενική αναιμία. Το σώμα μας χρειάζεται σίδηρο προκειμένου να παράγει αιμοσφαιρίνη, που θα μεταφέρει οξυγόνο σε όλο το σώμα με τα ερυθρά αιμοσφαίρια. Εάν τα επίπεδα είναι χαμηλά, θα ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα, προκειμένου οι τιμές που είναι παθολογικές να επανέλθουν στα φυσιολογικά επίπεδα. Είναι πολύ σημαντικό σε αυτή τη φάση να δημιουργηθεί ένα προσωπικό και εξατομικευμένο πλάνο διατροφής που θα ενισχύσει το σίδηρο και την αιμοσφαιρίνη της εγκύου από φυσικές πηγές (άπαχο κρέας, σπανάκι, όσπρια) και εφόσον χρειαστεί να συνταγογραφηθούν και δισκία σιδήρου και φυλλικού οξέος, ανάλογα με τις προσωπικές ανάγκες τις εγκύου.

Ομάδα Αίματος και Rhesus:

Είναι σημαντικό ο θεράπων ιατρός να γνωρίζει την ομάδα αίματός σας, στη σπάνια περίπτωση που χρειαστεί μετάγγιση αίματος κατά τη διάρκεια της κύησης ή τον τοκετό. Όσον αφορά τον παράγοντα Rhesus, πρέπει να γνωρίζουμε εάν η έγκυος είναι RhD (+) ή RhD (-) .Αν η μητέρα είναι RhD (-) και ο πατέρας του μωρού είναι RhD(+), υπάρχει μεγάλη πιθανότητα και το μωρό να είναι RhD (+). Στην περίπτωση αυτή, το σώμα της εγκύου μπορεί να παράγει αντισώματα τα οποία αρχίζουν να επιτίθενται στα ερυθρά αιμοσφαίρια του μωρού σας. Στην πρώτη εγκυμοσύνη συνήθως δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Σε επόμενη όμως εγκυμοσύνη, πάλι με RhD (+) έμβρυο, εάν δεν υπάρχει έγκαιρη αντιμετώπιση, ο κίνδυνος για σοβαρή αναιμία και αιμολυτικό ίκτερο του μωρού είναι μεγάλος.

Έλεγχος για Μεσογειακή και Δρεπανοκυτταρική Αναιμία: Πλέον σημαντική εξέταση ελέγχου για την πιο συχνή γενετικά καθορισμένη ασθένεια των λαών της Μεσογείου με σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις για την υγεία του ατόμου που νοσεί. Συνιστάται η πραγματοποίησή της ιδανικά προτού η γυναίκα μείνει έγκυος ή αμέσως μόλις επιβεβαιωθεί η εγκυμοσύνη της.

Ανοσία σε Ερυθρά

Οι περισσότερες γυναίκες έχουν ανοσία στην Ερυθρά, είτε λόγω εμβολιασμού τους, είτε λόγω του ότι έχουν νοσήσει σε παιδική ηλικία. Στην περίπτωση που η έγκυος δεν έχει ανοσία, είναι πολύ σημαντικό να αποφύγει με κάθε τρόπο την έκθεσή της σε περιβάλλοντα που μπορεί να κολλήσει τη νόσο. Ο λόγος είναι πως εάν νοσήσει κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, είναι μεγάλος ο κίνδυνος το μωρό να παρουσιάσει σοβαρά προβλήματα στην καρδιά, την όραση και την ακοή του.

Έλεγχος για τους ιούς Ηπατίτιδας Β και C, HIV I&II, και Σύφιλης

Ηπατίτιδα: Οποιαδήποτε γυναίκα θα μπορούσε να είναι φορέας του ιού της ηπατίτιδας και να μην το γνωρίζει ακόμη, καθώς δεν έχει εκδηλωθεί κάποιο σύμπτωμα. Στην περίπτωση όμως εγκυμοσύνης είναι σημαντικό να το γωρίζουμε, γιατί εάν περάσει η ασθένεια στο μωρό σας είτε πριν είτε μετά την γέννηση, το συκώτι του θα μπορούσε να υποστεί σοβαρές βλάβες.
Σύφιλη: Αν και ως σεξουαλικά μεταδιδόμενη ασθένεια είναι σπάνια στις μέρες μας, ο έλεγχος πρέπει να γίνει γιατί σε περίπτωση θετικού αποτελέσματος οι επιπτώσεις στην υγεία του μωρού μπορεί να είναι δραματικές.
HIV Ι και ΙΙ: Όλες οι μητέρες πρέπει να υποβάλλονται σε αυτή την εξέταση αίματος για την ανίχνευση του ιού του AIDS, στα πλαίσια πρόληψης και περιορισμού μετάδοσης της νόσου. Επίσης, στην περίπτωση θετικού αποτελέσματος, προκειμένου να ληφθούν τα απαραίτητα, μέτρα ώστε να μειωθεί η πιθανότητα μετάδοσης του ιού στο μωρό σας κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, ή μετά τη τη γέννηση.

Τοξοπλάσμωση

Το τοξόπλασμα είναι ένα παράσιτο από το οποίο μία έγκυος γυναίκα μπορεί να μολυνθεί σε επαφή της με περιττώματα από γάτες, χώμα, ωμό κρέας ή μη παστεριωμένα γαλακτοκομικά. Εάν μία γυναίκα δεν έχει ανοσία και νοσήσει πρώτη φορά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, μπορεί να αποβάλλει, το μωρό να έχει προβλήμστα ή και να γεννηθεί νεκρό. Για το λόγο αυτό και ο έλεγχος για τοξοπλάσμωση είναι ιδιαίτερα σημαντικός.

Έλεγχος Σακχάρου

Η μέτρηση του σακχάρου στην αρχή της κύησης και το τεστ ανοχής γλυκόζης/ καμπύλη σακχάρου στο Β Τρίμηνο αποτελούν τεστ προσυμπτωματικού ελέγχου για τον διαβήτη κύησης, δηλαδή τον τύπο διαβήτη που μπορεί να αναπτυχθεί κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Ο έλεγχος αυτός γίνεται στα πλαίσια πρόληψης και έγκυρης διάγνωσης της νόσου για την αποφυγή πιθανών επιπλοκών.

Έλεγχος Αυχενικής Διαφάνειας Α’ Τριμήνου:

Ο έλεγχος αυχενικής διαφάνειας είναι ίσως η πιο σημαντική υπερηχογραφική εξέταση της εγκυμοσύνης στο πρώτο τρίμηνο, γιατί δίνει εξαιρετικά σημαντικές πληροφορίες για το έμβρυο αλλά και την κύηση γενικότερα. Είναι μία εξέταση προγεννητικού ελέγχου μη επεμβατική, που έχει σαν στόχο την έγκαιρη διάγνωση ορισμένων παθήσεων και χρωμοσωμικών ανωμαλιών του εμβρύου, όπως τα Σύνδρομα Down, Patau και Edwards.

Η υπερηχογραφική μέτρηση ειδικών δεικτών όπως πχ η αυχενική διαφάνεια και το ρινικό οστό του εμβρύου, σε συνδυασμό με τον βιοχημικό έλεγχο τριών παραγόντων στο αίμα της μητέρας (β-hCG, PAPP-A και PGF), την ηλικία και το βάρος της, οδηγεί τελικά σε αυτό που λέμε συνδυασμένη στατιστική πιθανότητα το έμβρυο να πάσχει από σύνδρομο Down και άλλες χρωμοσωμικές ανωμαλίες.

Τόσο οι γιατροί που πραγματοποιούν τον ειδικό αυτό υπερηχογραφικό έλεγχο, όσο και τα εργαστήρια που μετρούν τους συγκεκριμένους βιοχημικούς δείκτες πρέπει να έχουν αυστηρή πιστοποίηση για αυτές τις υπηρεσίες τους. Και αυτό γιατί, εφόσον τα αποτελέσματα έχουν εκτιμηθεί σωστά, μειώνεται η πιθανότητα να χρειαστεί μια επεμβατική εξέταση για τον έλεγχο των χρωμοσωμάτων του εμβρύου, ὄπως η λήψη τροφοβλάστης ή αμνιοπαρακέντηση, που ενέχουν τον κίνδυνο αποβολής.

Να σημειωθεί πως η αυξημένη αυχενική διαφάνεια σχετίζεται και με πιθανές καρδιακές ανωμαλίες και ανωμαλίες των μεγάλων αγγείων. Για το λόγο αυτό συστήνεται πιο εξειδικευμένος έλεγχος της καρδιάς του εμβρύου στην περίοδο της εγκυμοσύνης. Επίσης, εάν λόγω αυξημένης αυχενικής διαφάνειας και υψηλών πιθανοτήτων για κάποια χρωμοσωμική ανωμαλία η έγκυος τελικά προχωρήσει σε λήψη τροφοβλάστης ή αμνιοπαρακέντηση και τα αποτελέσματα βγουν φυσιολογικά, θα πρέπει, σε συνεργασία με ειδικούς, να αποκλειστούν συγγενείς λοιμώξεις και πιο σπάνια γενετικά σύνδρομα ή άλλες συγγενείς ανωμαλίες.

Λήψη Τροφοβλάστης CVS (Λήψη Χοριακών Λαχνών)

Πρόκειται για επεμβατικό διαγνωστικό τεστ που πραγματοποιείται σχετικά νωρίς στην κύηση (10 - 12 εβδομάδες) προκειμένου να διαγνώσει έγκαιρα γενετικές διαταραχές στο έμβρυο όπως η κυστική ίνωση και η μεσογειακή αναιμία καθώς επίσης χρωμοσωμικές ανωμαλίες όπως το σύνδρομο Down. Πραγματοποιείται με λήψη χοριακών λαχνών από τον πλακούντα προκειμένου να γίνει έλεγχος του DNA, των χρωμοσωμάτων και κάποιων ενζύμων του εμβρύου. Ενδείξεις για το τεστ αυτό αποτελούν: 1) Αυξημένη πιθανότητα για χρωμοσωμικές ανωμαλίες στον έλεγχο της αυχενικής διαφάνειας, 2) Ύπαρξη χρωμοσωμικής ανωμαλίας σε προηγούμενη κύηση 3) Βεβαρυμένο οικογενειακό ιστορικό για την ύπαρξη κάποιας γενετικής ασθένειας πχ κυστικής ίνωσης. Πρέπει όμως να σημειωθεί πως το τεστ αυτό σε καμία περίπτωση δεν ανιχνεύει όλες τις γεννητικές ανωμαλίες και εμπεριέχει το κίνδυνο αποβολής ενός πιθανώς φυσιολογικού εμβρύου.

Αμνιοπαρακέντηση

Πρόκειται επίσης για επεμβατικό διαγνωστικό τεστ με τις ίδιες ενδείξεις όπως η λήψη τροφοβλάστης. Πραγματοποιείται πιο αργά στην κύηση, μετά τις 15 εβδομάδες, με λήψη συγκεκριμένης ποσότητας αμνιακού υγρού που περιβάλλει το έμβρυο και το οποίο περιέχει εμβρυικά κύτταρα και άλλα στοιχεία για περαιτέρω ανάλυση. Εκτός από τη διάγνωση συγκεκριμένων (προσοχή -όχι όλων) γενετικών και χρωμοσωμικών ανωμαλιών, η διαδικασία μπορεί επίσης να πραγματοποιηθεί προκειμένου να γίνει έλεγχος του εμβρύου για φλεγμονή, να μειωθεί η ποσότητα του αμνιακού υγρού, να αποκλεισθεί η πιθανότητα φλεγμονής της μήτρας ή να εκτιμηθεί η σοβαρότητα ασυμβατότητας Rhesus ανάμεσα στη μητέρα και το έμβρυο. Και εδώ το αρνητικό είναι πως υπάρχει κίνδυνος αποβολής, οπότε η αμνιοπαρακέντηση πρέπει να πραγματοποιείται όταν υπάρχουν ιατρικώς τεκμηριωμένες ενδείξεις.

Προγεννητικός Μοριακός Καρυότυπος

Ο Προγεννητικός Μοριακός Καρυότυπος, αποτελεί την εξέλιξη του παραδοσιακού καρυοτύπου που έως πρόσφατα ήταν η μόνη διαθέσιμη μέθοδος ανάλυσης του γενετικού υλικού του εμβρύου μετά από τη λήψη τροφοβλάστης ή την αμνιοπαρακέντηση. Με το προηγμένο αυτό τεστ γενετικού ελέγχου, που πραγματοποιείται με μια σχετικά νέα τεχνική, που ονομάζεται συγκριτικός γενωμικός υβριδισμός σε μικροσυστοιχίες (array CGH), μπορούμε να ανιχνεύσουμε διάφορα σύνδρομα και γενετικά νοσήματα (περισσότερα από 120) καθώς επίσης πιθανώς να προσδιορίσουμε συγκεκριμένες μορφές πνευματικής και αναπτυξιακής καθυστέρησης του εμβρύου.

Πραγματοποιείται μονάχα σε εξειδικευμένα κέντρα γενετικής, εφόσον κριθεί απαραίτητο βάσει παθολογικών ευρημάτων. Επειδή ως εξέταση προυποθέτει τη λήψη γενετικού υλικού με επεμβατικές μεθόδους που ενέχουν τον κίνδυνο αποβολής, σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί εξέταση ρουτίνας. Ορισμένες φορές όμως, η πραγματοποίησή του αποτελεί επιθυμία των γονέων, παρά την απουσία ενδείξεων, στα πλαίσια πρόληψης, επειδή το τεστ μπορεί να ανιχνεύσει διαταραχές του γονιδιώματος που εμφανίζονται ξαφνικά σε μια κατά τα άλλα φυσιολογική κύηση, χωρίς να υπάρχει βεβαρυμένο ιστορικό ή παθολογικά υπερηχογραφικά ευρήματα.

Μη Επεμβατικός Προγεννητικός Έλεγχος

Οι έγκυες γυναίκες υψηλού κινδύνου για χρωμοσωμικές ανωμαλίες, ακόμα και εκείνες με δίδυμη κύηση, έχουν πλέον τη δυνατότητα ελέγχου για τις ανωμαλίες αυτές, χάρη σε ένα πολύ εξελιγμένο γενετικό τεστ υψηλής ευαισθησίας, όπως το Tranquility TEST. Πρόκειται για ένα Μη Επεμβατικό Τεστ Προγεννητικού Ελέγχου, το οποίο, λόγω της υψηλής αξιοπιστίας του, έχει συγκριτικό πλεονέκτημα σε σχέση με άλλα τεστ προγεννητικού ελέγχου, όπως η λήψη τροφοβλάστης (CVS) και η αμνιοπαρακέντηση. Και αυτό γιατί είναι απόλυτα ασφαλές για τη μητέρα και το έμβρυο, ενώ τα άλλα δύο, λόγω του ότι είναι επεμβατικά, εμπεριέχουν τον κίνδυνο αποβολής. Το εμβρυικό DNA, δηλαδή το γενετικό υλικό του εμβρύου, είναι ανιχνεύσιμο από την 5η εβδομάδα της κύησης. Η συγκέντρωσή του αυξάνει κατά τις επόμενες εβδομάδες και εξαφανίζεται μετά τον τοκετό. Η ποσότητα του εμβρυϊκού DNA που υπάρχει από την 9η εβδομάδα της κύησης είναι αρκετή για να εγγυηθεί την υψηλή ειδικότητα και ευαισθησία του Tranquility.

Χρησιμοποιώντας μία από τις πιο σύγχρονες τεχνολογίες γενετικής ανάλυσης που ονομάζεται NGS (Next Generation Sequencing), γίνεται καταμέτρηση του αριθμού των αντιτύπων των χρωμοσωμάτων του εμβρύου και στη συνέχεια χρησιμοποιείται ένας ειδικός αλγόριθμος υπολογισμού, προκειμένου να καθοριστεί εάν υπάρχουν πάρα πολλά ή πάρα πολύ λίγα αντίγραφα αυτών των χρωμοσωμάτων. Μετά την επεξεργασία ελάχιστης ποσότητας αίματος της μητέρας στο εργαστήριο, ένας ειδικός αλγόριθμος (SAFeRTM) εξασφαλίζει ακριβή αποτελέσματα, σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.

Ένα από τα πιο σημαντικά πλεονεκτήματα του Tranquility Test, είναι το γεγονός ότι η πιθανότητα ενός ψευδώς θετικού ή ψευδώς αρνητικού αποτελέσματος είναι εξαιρετικά χαμηλή. Αυτή η ακρίβεια είναι πρωταρχικής σημασίας για την έγκυο γυναίκα. Γιατί με αυτό τον τρόπο, στις περισσότερες από τις περιπτώσεις, λόγω της υψηλής ευαισθησίας και αξιοπιστίας του Tranquility Test, η έγκυος αποφεύγει τελικά τη αμνιοκέντηση, μια διαδικασία με κίνδυνο αποβολής. Οι κυριότερες ενδείξεις για το τεστ αυτό είναι 1) Προχωρημένη αναπαραγωγική ηλικία της μητέρας, 2) Παρουσία ανώμαλων δεικτών κατά τον υπερηχογραφικό έλεγχο και 3) Βεβαρυμένο ιστορικό, πχ προηγούμενη κύηση που είχε διαγνωσθεί ανευπλοειδία του εμβρύου. Το τεστ αυτό είναι αξιόπιστο ανεξάρτητα από την εθνικότητα της μητέρας, το βάρος και το δείκτη σωματικής της μάζας (BMI), το εάν έχει προηγηθεί εξωσωματική γονιμοποίηση (IVF/ICSI), εάν έχουν χρησιμοποιηθεί δανεικά ωάρια ή πρόκειται για δίδυμη κύηση.

Έλεγχος για Αιμολυτικό Στρεπτόκοκκο της ομάδας Β (GBS)

Πρόκειται για ένα είδος βακτηρίων που μπορούν να προκαλέσουν σοβαρές λοιμώξεις στα νεογέννητα. Τα βακτήρια αυτά αποτελούν μέρος των κανονικών βακτηριδίων που βρίσκονται φυσιολογικά και σε υγιή άτομα, στο στόμα και στο λαιμό, στο κατώτερο τμήμα του εντερικού σωλήνα, και τον κόλπο των υγιών γυναικών.

Ενώ τα βακτήρια αυτά στον κόλπο είναι γενικά αβλαβή για μια γυναίκα (ανεξάρτητα εάν είναι έγκυος ή όχι), μπορεί να είναι πολύ επιβλαβή για ένα νεογέννητο μωρό που δεν έχει ακόμη ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα.
Ο έλεγχος για τον Β-αιμολυτικό Στρεπτόκοκκο πραγματοποιείται με λήψη δείγματος με μπατονέτα από τον κόλπο και το ορθό στις 35-37 εβδομάδες κύησης, και στην περίπτωση που οι γυναίκες είναι θετικές για το μικρόβιο, εφαρμόζεται η κατάλληλη θεραπεία κατά τη διάρκεια του τοκετού προκειμένου να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος το μωρό να προσβληθεί και να νοσήσει.

ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΗ-Αυτισμός: 4 πράγματα που μάθαμε το 2014

Πριν λίγο καιρό ο αυτισμός ήταν ένα από τα μεγαλύτερα ιατρικά μυστήρια. Σήμερα είναι μια από τις καλύτερες περιοχές έρευνας. Οι αιτίες και η αντιμετώπιση του αυτισμού σήμερα είναι περισσότερο κατανοητές.

Γνωρίζουμε ότι ένα πολύπλοκο μείγμα γενετικών και περιβαλλοντικών αιτιών προκαλεί διαταραχές φάσματος του αυτισμού. Ωστόσο το 2014 ερευνητές έμαθαν περισσότερα, από την εμβρυϊκή ζωή έως την ενήλικη ζωή.

Περιβαλλοντικοί λόγοι

Δυο έρευνες το 2014 επιβεβαίωσαν ότι περιβαλλοντικοί παράγοντες παίζουν ρόλο στην ανάπτυξη του αυτισμού. Η πρώτη πραγματοποιήθηκε από το University of Chicago Medical Center σε 100 εκατομμύρια ιατρικούς φακέλους.

Οι ερευνητές συνέκριναν ποσοστά αυτισμού και νοητικής αναπηρίας με γενετικές ανωμαλίες σε νεογέννητα αγόρια, καθώς οι ανωμαλίες είναι δείκτης έκθεσης σε τοξίνες στη μήτρα.

Ερευνητές του UCMC ανακάλυψαν ότι για κάθε αύξηση 1% στις ανωμαλίες υπήρχε αύξηση 283% στην εμφάνιση αυτισμού. Υπήρχε επίσης αύξηση 94% της νοητικής αναπηρίας.

Η πιο πρόσφατη έρευνα, του University of Wisconsin-Milwaukee, συνέκρινε ποσοστά αυτισμού με ρυπογόνες ουσίες στην ατμόσφαιρα στην Καλιφόρνια και τη Βόρεια Καρολίνα για 150.000 παιδιά.

Η έρευνα έδειξε ότι γεννήσεις παιδιών με αυτισμό ήταν υψηλότερες το καλοκαίρι στη Βόρεια Καρολίνα, ενώ στην Καλιφόρνια ήταν υψηλότερες το φθινόπωρο και το χειμώνα-όταν η ρύπανση είναι υψηλότερη σε κάθε περιοχή.

Μαζί με περιβαλλοντικούς παράγοντες όπως η ατμοσφαιρική ρύπανση, ερευνητές μαθαίνουν ότι το περιβάλλον του εμβρύου μπορεί να είναι σημαντικός παράγοντας για την αξιολόγηση του κινδύνου αυτισμού. Είναι γνωστό εδώ και λίγο διάστημα ότι μητέρες που συμπληρώνουν τη διατροφή τους με σίδηρο και φολικό οξύ στην εγκυμοσύνη έχουν χαμηλότερο κίνδυνο για παιδί με αυτισμό.

Ερευνητές του York University ανακάλυψαν ότι μη φυσιολογικά επίπεδα συγκεκριμένου μορίου στον εγκέφαλο της εγκύου μπορεί να αλλάξει την ανάπτυξη του παιδικού εγκεφάλου. Το μόριο, PGE2, μπορεί να κάνει πιο εμφανή συνδεόμενα γονίδια με τον αυτισμό και να αυξήσει τον κίνδυνο.

Γονίδια που συνδέονται με τον αυτισμό έχουν ήδη βρεθεί. Το 2014, ερευνητές του University of Washington ανακάλυψαν το πρώτο γονίδιο που συνδέεται συγκεκριμένα με τον αυτισμό, που σημαίνει ότι το γονίδιο προκαλεί αυτισμό σε όσους το φέρουν.

Ερευνητές του King’s College στο Λονδίνο μελέτησαν πώς υπάρχει ο αυτισμός στις οικογένειες. Η έρευνα δημοσιεύτηκε τον Μάϊο και έδειξε ότι αδέρφια παιδιού με αυτισμό είναι 10 φορές πιο πιθανό να εμφανίσουν την πάθηση. Έδειξε επίσης ότι ετεροθαλή αδέρφια είχαν 3 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο κα ξαδέρφια παιδιών με αυτισμό είχαν διπλάσιο κίνδυνο.

Το Autism Genome Project, έκανε μια σημαντική ανακάλυψη το 2014. Ότι ένα συγκεκριμένο είδος γενετικού ελέγχου που ονομάζεται εξέταση CNV είναι αποτελεσματικό στην πρόβλεψη του αυτισμού.

Η πρόωρη διάγνωση και η έγκαιρη αγωγή είναι σημαντικές για υψηλότερη ποιότητα ζωής για πολλά παιδιά με αυτισμό, επομένως η ανακάλυψη θα μπορούσε να ωφελήσει τις επόμενες γενιές.

Επιστήμονες ανακάλυψαν επίσης άλλες μεθόδους για έγκαιρη διάγνωση που αφορά συμπτώματα συμπεριφοράς.
Μια έρευνα έδειξε ότι μωρά μικρότερα του ενός έτους που χαμογελούν λιγότερο, ιδιαίτερα όταν έχουν οπτική επαφή στο παιχνίδι, μπορεί ενδεχομένως να έχουν αυξημένο κίνδυνο αυτισμού. Άλλη έρευνα ανακάλυψε ότι μωρά 6 μηνών που κοιτούν μακριά αντί να κοιτούν κάποιον που μιλά εμφανίζουν επίσης υψηλότερο κίνδυνο.

Ερευνητές του Florida State University έδειξαν ότι εντατική παρέμβαση από γονείς ήταν ανώτερη από αυτή των γιατρών για τη βελτίωση συμπτωμάτων αυτισμού σε παιδιά. Η έρευνα που δημοσιεύτηκε τον Νοέμβριο στηρίζει εντελώς νέο μοντέλο αγωγής για γονείς παιδιών με αυτισμό.

Σχετικά με ενήλικες που έχουν αυτισμό, νέα έρευνα του Vanderbilt University, προσφέρει ελπίδα. Η έρευνα εξέτασε 153 ενήλικες με αυτισμό και έδειξε ότι όσοι είχαν περισσότερη ανεξαρτησία στη δουλειά είχαν πιο μετρήσιμες βελτιώσεις των συμπτωμάτων και καλύτερη ποιότητα ζωής.

ΑΘΛΗΤΗΙΑΤΡΙΚΗ-Laser στην Αθλητιατρική

Τι πραγματικά γνωρίζετε για το laser;

Ένα laser είναι μια πηγή ενέργειας η οποία εκπέμπει ένα καθαρό φως. Η έννοια του καθαρού φωτός έχει να κάνει με το ένα και μοναδικό μήκος κύματος εκπομπής του,

Μια δέσμη laser έχει συνεχόμενα και σταθερά κύματα φωτός.

Ένα laser κατασκευάζεται με μικρή ή μεγάλη ισχύ.

Τι πραγματικά γνωρίζετε για το ιατρικό laser;

Τα laser στην ιατρική διαιρούνται σε πολλούς και διαφόρους τύπους αλλά μπορούμε να τα κατατάξουμε σε 2 μεγάλες κατηγορίες.

1. Ισχυρά laser με τα οποία κόβουμε ή εξαχνώνουμε διάφορους παθολογικούς, σκληρούς ή μαλακούς ιστούς. Αυτά τα laser τα ονομάζουμε ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΑ LASER.
2. Laser με τα οποία διεγείρουμε βιολογικά την κυτταρική λειτουργία. Αυτά τα laser τα ονομάζουμε ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΑ - ΒΙΟ ΔΙΕΓΕΡΤΙΚΑ ή ΧΑΜΗΛΗΣ ΙΣΧΥΟΣ.

Laser ιατρικό (θεραπευτικό)

Το MID PRO Laser είναι ένα ιατρικό (θεραπευτικό) laser σε αντίθεση με τα χειρουργικά laser τα οποία μπορούν να κόψουν, να πήξουν ή να εξαχνώσουν ιστούς.

Tα laser που έχουν μικρότερη ισχύ από τα χειρουργικα (milli watt), και χρησιμοποιούνται για θεραπευτικούς σκοπούς, προκαλούν φωτοχημικές αντιδράσεις, μέσω της απορρόφησης των ακτίνων laser από τους ιστούς. Αυτά τα laser δεν έχουν θερμική αντίδραση και είναι απολύτως ασφαλή.

Σήμερα είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι χρησιμοποιώντας laser μικρότερης ισχύος, ανεβάζουμε εμφανώς την ενέργεια των κυττάρων του σώματος.

Ο μηχανισμός αυτοθεραπείας του οργανισμού λειτουργεί καλύτερα, τοξικές ουσίες αποβάλλονται από το σώμα σε μεγαλύτερη κλίμακα όπως και η κυκλοφορία του αίματος στον οργανικό ιστό που έχει υποστεί τη θεραπεία δέχεται θετικά θεραπευτικά ερεθίσματα. Επίσης εξασφαλίζεται η τόσο σημαντική για την ελαστικότητα του δέρματος σύνθεση των δραστικών ουσιών.

Τα MEDICAL.I.D - PRO Laser - ιατρικό (θεραπευτικό) laser καλούνται επίσης και διοδικά ή ημιαγωγών. Η ισχύ τους είναι ανάλογη της κατηγορίας που εκπέμπουν.

Σας παρουσιάζουμε πέντε διαφορετικούς τύπους που είναι και οι πλέον καθιερωμένοι στον ιατρικο χώρο της θεραπείας με laser.

• Laser K.T.P. με εκπομπή στο μήκος κύματος των 532 nm
• Laser GaAlInP με εκπομπή στο μήκος κύματος των 635,1 nm
• Laser GaAlAs με εκπομπή στο μήκος κύματος των 808 nm
• Laser GaAs με εκπομπή στο μήκος κύματος των 904 nm
• Laser EDL 515 - CO2 με εκπομπή στο μήκος κύματος των 10,600 nm

Χρήση

Το laser είναι πολύ κατάλληλο να χρησιμοποιηθεί από αθλητιατρους, αλλά και από ιατρούς πολλών άλλων ειδικοτήτων όπως φυσιάτρους ρευματολόγους, νευρολόγους, ή ορθοπαιδικούς εκεί όπου ο ασθενής άμεσα νοιώθει το θεραπευτικό αποτέλεσμα

Το αποτέλεσμα ενός θεραπευτικού laser δεν εξαρτάται από κάποια θερμότητα αλλά από τις ιδιότητες της κάθε κεφαλής laser.

Αυτά τα αποτελέσματα μιας δέσμης laser ανακαλύφθηκαν το έτος 1962 όταν οι ειδήσεις του ιατρικού ρεπορτάζ έκαναν λόγο για την θεραπευτική επίδραση που έχει το laser στο κύτταρο και οργανικό ιστό. Η θεραπεία με laser στον ανθρώπινο οργανισμό άρχισε το έτος 1967. Σήμερα στο έτος 2005 υπάρχουν δημοσιευμένες πάνω από 2500 κλινικές μελέτες σε ιατρικά περιοδικά σε περισσότερες από 80 χώρες σε όλο τον κόσμο που μιλούν με τα καλύτερα λόγια για το θαύμα της θεραπείας laser.

Τι μπορούμε να θεραπεύσουμε με laser χαμηλής ισχύος;

Διαφορετικοί τύποι laser επιρρεάζουν διαφορετικά τόσο τους ιστούς όσο και τα κύτταρα. Το τι πραγματικά θέλουμε να θεραπεύσουμε εξαρτάται σε όλες τις περιπτώσεις από το ποιον ή ποιους τύπους laser έχουμε στην κατοχή μας.

Επιγραμματικά μπορούμε να πούμε ότι τα laser έχουν τις εξής εφαρμογές:

1. LASERK.T.P., 532 nm. Δέρμα, Βλεννογόνο, Λέμφο, και σε προβλήματα υπολειτουργίας Αγγειακού και Φλεβικού συστήματος, Βελονισμό.
2. LASER GaAlInP, 635,1 nm. Δέρμα, Βλεννογόνο του σώματος Το μοντέρνο HeNe
3. LASER GaAlAs, 808 - 830 nm. Δέρμα, Βλεννογόνο, Ρευματοπάθειες ,προβλήματα υπολειτουργίας Νεύρων ,μικρών αρθρώσεων,τενοντων
4. LASER GαAs, 904 nm. Θεραπεία του Μυοσκελετικού συστήματος και της Οσφυικης Μοιρας της Σπονδυλικης Στηλης(εκει οπου συντηρητικα ενδεικνυται)

Πως γίνεται η θεραπεία με laser χαμηλής ισχύος;

Κρατά κανείς την κεφαλή laser τοποθετημένη στο σημείο όπου θέλει να θεραπεύσει. Η κεφαλή του laser όπου εξέρχεται το φως μοιάζει με ένα χοντρό στυλό. Το φως του laser εισέρχεται στο σώμα του ασθενούς διαπερνώντας τους ιστούς σε βάθος μεταξύ 1 έως 5 cm εξαρτώμενο πάντα από τον τύπο του laser. Πόσο χρόνο χρειάζεται μια θεραπεία εξαρτάται από το πόσο βαθιά βρίσκεται το πρόβλημα, την ισχύ της κεφαλής όπως και την επιφάνεια που καταλαμβάνει το πρόβλημα. Σε γενικές γραμμές απαιτείται χρόνος μεταξύ 3 και 20 λεπτών.

Πονάει η θεραπεία με laser χαμηλής ισχύος;

Καθόλου, αντίθετα είναι πολύ χαλαρωτική. Από την άλλη πλευρά όμως θα πρέπει κανείς να γνωρίζει ότι σε διάστημα 6-24 ώρες μετά την θεραπεία μπορεί να έχουμε μια αύξηση του πόνου στην επίμαχη περιοχή. Αυτό συχνά συμβαίνει λόγω του ότι το φως του laser έθεσε σε λειτουργία μηχανισμούς επιδιόρθωσης του προβλήματος εσωτερικά. Αυτό είναι καλό διότι γνωρίζουμε ότι σίγουρα ο ασθενής ακούει στη θεραπεία. Αυτό όμως συμβαίνει με όλους τους ασθενείς των οποίων τα προβλήματα είναι χρόνια. Αυτή η αίσθηση του πόνου συνήθως είναι παροδική και υποχωρεί μετά από μερικές ώρες, ενώ έχει παρατηρηθεί σε κάποιες μεμονωμένες περιπτώσεις παράταση του πόνου για 2-3 ημέρες. Αυτό έχει διαπιστωθεί ότι, οφείλεται στην υπέρ δοσολόγηση της θεραπείας ενός χρόνιου πάσχοντος ασθενούς.

Πόσες επισκέψεις και με ποια συχνότητα κάθε συνεδρία;

Συχνές επισκέψεις στην αρχή οι οποίες με τον καιρό γίνονται αραιές. Δηλαδή 2 έως 4 στην πρώτη εβδομάδα και μετά περίπου 2 επισκέψεις ανά εβδομάδα. Κάθε θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει από 4 έως 12 συνεδρίες. Αυτή η διαφορά εξαρτάται από το ότι όλοι οι ασθενείς δεν έχουν το ίδιο πρόβλημα, δεν αντιδρούν με τον ίδιο τρόπο αλλά και η φύση του προβλήματος όπως και η χρονιότητά του να είναι διαφορετικά. Με απλά λόγια, απαιτούνται περισσότερες επαναληπτικές επισκέψεις σε χρόνιους πάσχοντες ασθενείς εν αντιθέσει με τα οξέα περιστατικά.

Υπάρχουν κάποιοι κίνδυνοι;

Κατηγορηματικά ΟΧΙ, σε καμιά περίπτωση. Γυαλιά προστασίας χρειάζονται μόνο κατά την χρήση του laser Al με μεγάλη ισχύ >500 mW. Δεν είναι καν αρνητικό ο ασθενής κατά τον χρόνο της θεραπείας laser να παίρνει και τα διάφορα φαρμακευτικά παρασκευάσματα που ο γιατρός του τον έχει συστήσει.

Τι πρέπει να προσέξει κανείς μετά την θεραπεία με laser;

Διευκρινίζεται από την αρχή ότι, η θεραπεία laser δίνει αυτόματα στον ασθενή ένα άμεσο αναλγητικό αποτέλεσμα. Ηρεμώντας ο ασθενής από τον πόνο του μπορεί να κάνει πράγματα που πριν δεν μπορούσε. Η δική μας συμβουλή είναι να μην πέσει σε αυτή τη παγίδα επειδή απλώς δεν έχει το σύμπτωμα του πόνου. Αναγκαία η ξεκούραση.

Ποιες είναι οι πιθανότητες να γίνει κανείς καλά από τη θεραπεία laser;

Όλοι οι ασθενείς δεν αντιδρούν το ίδιο. Παρατηρεί κανείς την αντίδραση του ασθενούς από την 1 έως την 6 επίσκεψη. Κάποιοι ασθενείς αντιδρούν θετικά και άμεσα ενώ άλλοι όχι. Ένα ποσοστό περί το 10% δεν αντιδρά καθόλου ή μπορεί να έχει τόσο μικρό αποτέλεσμα όπου κανείς συμπεραίνει ότι η θεραπεία laser δεν είναι η κατάλληλη για τον συγκεκριμένο ασθενή. Επίσης η θεραπεία laser σε κάποιες παθήσεις έχει καλύτερο αποτέλεσμα εν σχέση με άλλες.

Τέλος υπενθυμίζεται ότι:

Η θεραπεία laser αποτελεί μια ακίνδυνη και χωρίς πόνο θεραπευτική μέθοδο με την οποία μπορούμε να αντιμετωπίσουμε όχι μόνο τον απλό καθημερινό πόνο αλλά και τα πολύ σοβαρά προβλήματα του ασθενούς σε αρθρώσεις, μύες, τένοντες κ.λ.α. παθήσεις.

Το πλεονέκτημα μιας θεραπείας laser είναι να διεγείρει τα κύτταρα για ταχυτερη επουλωση του τραυματισμενου ιστου

Ποιοι μηχανισμοί βρίσκονται πίσω από ένα θεραπευτικό αποτέλεσμα;

Πολύ απλά θα έλεγε κανείς ότι, η είσοδος μιας δέσμης φωτός στο σώμα, με τις ιδιότητες του laser, φορτίζει με ενέργεια τους μηχανισμούς δράσης τού οργανισμού με φυσικό επακόλουθο την δραστηριοποίησή του, ώστε να θεραπευθεί

Πώς γίνεται αυτό;

Είναι πλέον γνωστό αλλά και επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι η θεραπεία laser επηρεάζει άμεσα και θετικά τον οργανισμό. Τα αποτελέσματα που προκύπτουν από την εφαρμογή των ακτίνων laser οφείλονται κυρίως:

• Στην πρωτογενή αναλγητική και δευτερογενή σπασμολυτική επίδραση της ακτινοβολίας στην πάσχουσα περιοχή.
• Στη βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος στην πάσχουσα περιοχή.
• Στην αντιφλεγμονώδη και αποιδηματώδη επίδραση της ακτινοβολίας στην πάσχουσα περιοχή.
• Στο ανοσοποιητικό σύστημα. Δραστηριοποίηση και τόνωση των ανοσολογικών μηχανισμών και αύξηση παραγωγής αντισωμάτων D.N.A - R.N.A.
• Στην αναγέννηση και ανάπλαση των κυττάρων της πάσχουσας περιοχής που προκαλεί η ακτινοβολία.

Υπάρχει κλινική τεκμηρίωση;

ΜΑΛΙΣΤΑ ΥΠΑΡΧΕΙ!

Όπως είναι γνωστό η σύντμησης των λέξεων L.A.S.E.R. = Light Amplification byStimulated Emission of Radiation, σημαίνειενίσχυση φωτός με διηγηρμένη (εξαναγκασμένη) εκπομπή ακτινοβολίας.

Αυτή η εξαναγκασμένη εκπομπή ακτινοβολίας είναι εκείνη που με την σειρά της προκαλεί και τις βιολογικές αντιδράσεις πάνω στους ιστούς που δέχονται αυτή την ακτινοβολία.

Στην συνέχεια θα παραθέσουμε ενδεικτικά κάποια από τα αποτελέσματα της θεραπείας με laser αποκατάστασης που μας είναι γνωστά μετά από μετρήσεις στα διάφορα εργαστήρια παγκοσμίως και τις κλινικές μελέτες που διάφορα νοσοκομεία έχουν δώσει κατά καιρούς στην δημοσιότητα, (case reports)

"Laser Therapy - Clinical Practice and Scientific Background"

Swedish Laser-Medical Society

Journal Lasers in Surgery and Medicine

Journal Lasers in Medical Science

Journalof Photomedicine and Laser Surgery

1. Aναλγητική δράση. Λόγω της επιρροής στην σύνθεση της ενδορφίνης.
2. Αποιδηματική - Αντιφλεγμονώδη δράση. Λόγω της αύξησης της προσταγλανδίνης και μετατροπή αυτής σε προστακυκλίνη.
3. Αύξηση της κυκλοφορίας του αίματος εξ'αιτίας διαστολής των μικρών αρτηριδίων και των τριχοειδών αγγείων. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την περαιτέρω οξυγόνωση όλου του οργανισμού.
4. Μεταβολή της υδροστατικής πίεσης εντός των αγγείων και μεγαλύτερη απορρόφηση του υγρού των ιστών.
5. Γρήγορη αποκατάσταση η επανίδρυση αιμοφόρων αγγείων.
6. Αύξηση του κυτταρικού μεταβολισμού, απομάκρυνση τοξινών, διοξειδίου του άνθρακα και άλλων άχρηστων προϊόντων. Δραστηριοποίηση των ηλεκτρολυτικών ανταλλαγών του κυτταρικού πρωτοπλάσματος. Χαλάρωση μυϊκών σπασμών.
7. Τόνωση της σύνθεσης του κολλαγόνου και των προτείνων στα κύτταρα του δέρματος.
8. Αυξημένη επιθηλιακή δραστηριότητα και ανταλλαγής των ιστών. Πολλαπλασιασμός των ινοβλαστών στην περιοχή του τραύματος και μεγάλη αντοχή και ελαστικότητα του δέρματος.
9. Αύξηση της αντοχής των νευρικών κυττάρων.
10. Αύξηση οστεογένεσης με αποτέλεσμα την πώρωση καταγμάτων.
11. Δραστηριοποίηση και τόνωση των ανοσολογικών μηχανισμών και αύξηση παραγωγής αντισωμάτων D.N.A - R.N.A.
12. Συνοπτικά, τέλος, έχουμε αύξηση λειτουργίας της φαγοκυττάρωσης, αυξημένη λειτουργικότητα των ενζύμων, βιταμίνωση και αντιβακτηριακή δράση, για να αναφέρουμε μόνο μερικά από τα ευεργετικά αποτελέσματα των laser αποκατάστασης.

Που μπορεί κανείς να βρεί κλινική τεκμηρίωση;

Ναι, και με έκπληξη ίσως διαπιστώσετε ότι, είναι περισσότερες από 3.000 χιλ. κλινικά τεκμηριωμένες μελέτες σε in vitro και in vivo περιπτώσεις σε ζώα αλλά και σε ανθρώπους.

Μέχρι προσφάτως μάλιστα είχαμε πάνω από 100 θετικές διπλές τυφλές κλινικές μελέτες. Αυτό σημαίνει ότι η θεραπεία με laser δοκιμάσθηκε από πολλές πλευρές.

Δείτε μεγάλο μέρος (abstracts) αυτών των μελετών όπως παρουσιάζονται στο Παγκόσμια Βιβλιογραφία όπου η παγκόσμια βιβλιογραφία βρίσκεται καταχωρημένη ανά ιατρική ειδικότητα.

ΡΕΥΜΑΤΟΛΟΓΙΑ-Ο πόνος στα γόνατα, στην άνοδο ή/και στην κάθοδο κλίμακας, καθορίζει την έναρξη της Οστεοαρθρίτιδας

Ένα από τα δυσκολότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στη διάγνωση της Οστεοαρθρίτιδας των γονάτων είναι ο χρονικός προσδιορισμός της έναρξής της. Το θέμα αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό διότι θα καθορίσει και την έναρξη της οποιασδήποτε θεραπευτικής αγωγής και φυσικά και την πρόγνωση της νόσου.

Ερευνητές από το Κέντρο Ρευματικών και Μυοσκελετικών παθήσεων του Πανεπιστημίου του Leeds, στην Αγγλία, ανέλυσαν τα ευρήματα 4674 ασθενών, της Osteοarthritis Initiative πολυκεντρικής προοπτικής μελέτης παρατήρησης, που αφορούσε 1390 ασθενείς, με πιστοποιημένη ακτινολογικά Οστεοαρθρίτιδα των γονάτων και 3284 ασθενών με μεγάλη πιθανότητα να αναπτύξουν Οστεοαρθρίτιδα των γονάτων τα επόμενα χρόνια. Η μέση ηλικία τους ήταν 61.3 χρόνια και το 58% από αυτούς ήταν γυναίκες.

Σε όλους τους ασθενείς έγινε αρχικά η αξιολόγησή τους με τον δείκτη WOMAC, που μετρά την δυσκαμψία, την λειτουργικότητα και τον πόνο στα γόνατα και μετά η αξιολόγηση επαναλήφθηκε κάθε χρόνο για 72 μήνες. Οι ερωτήσεις για τον πόνο όμως ήταν περισσότερο λεπτομερείς και αφορούσαν τόσο ποιοτικά χαρακτηριστικά του, δηλαδή πόνος στο περπάτημα, πόνος στην άνοδο ή/και την κάθοδο κλίμακας, πόνος στο κρεββάτι, πόνος όταν σηκώνεται ή κάθεται κάποιος σε καρέκλα και πόνος στην όρθια στάση, όσο και ποσοτικά χαρακτηριστικά του, δηλαδή καθόλου πόνος, πόνος ελαφρύς, πόνος μέτριος, πόνος ισχυρός και πόνος εξαιρετικά ισχυρός με βαθμολογία από 0-4.

Απ’όλους τους ασθενείς, οι 550 συμπλήρωσαν όλα τα κριτήρια αξιολόγησης. Τα ευρήματα έδειξαν ότι το 81% από αυτούς παρουσίαζαν σαν πρώτο κλινικό στοιχείο της Οστεοαρθρίτιδας των γονάτων, τον πόνο στην άνοδο ή/και την κάθοδο κλίμακας. Αντίθετα σαν πρώτο κλινικό εύρημα ανέφεραν το περπάτημα μόνο το 41%, τον πόνο στο κρεββάτι μόνο το 19%, το πόνο στο σήκωμα ή το κάθισμα σε καρέκλα μόνο το 21% και τον πόνο στη ορθοστασία μόνο το 27%.

Οι διαφορές που διαπιστώθηκαν ήταν στατιστικά ιδιαίτερα σημαντικές και επέτρεψαν στους ερευνητές να καταλήξουν ότι ο πόνος στα γόνατα στην άνοδο ή/και στην κάθοδο κλίμακας αποτελεί το πρώτο κλινικό σημείο έναρξης της Οστεοαρθρίτιδας των γονάτων.

Δρ Αχιλλέας Ε. Γεωργιάδης
Ρευματολόγος,
www.myoskeletiko.com

ΔΕΡΜΑΤΟΛΟΓΙΑ-Πώς να διορθώστε τα σημάδια του ήλιου

Αποτέλεσμα της παρατεταμένης έκθεσης στον ήλιο, είναι το δέρμα να έχει ταλαιπωρηθεί αρκετά και να «διψάει» για φροντίδα και περιποίηση. Με τις παρακάτω θεραπείες μπορούν ν’ αντιμετωπισθούν τα σημάδια που άφησε ο ήλιος στην επιδερμίδα σας και να υποδεχθείτε το Φθινόπωρο ανανεωμένες! Αρχικά μπορείτε ν’ ακολουθήσετε μια από τις θεραπείες λέιζερ για την ανανέωση του προσώπου ή των συνδυασμό αυτών. Όπως είναι το pixel και το accent που απαλύνουν σημαντικά τις ρυτίδες του προσώπου και προσφέρουν σύσφιξη στην επιδερμίδα. Ο πρωτοποριακός συνδυασμός των δύο θεραπειών, της τεχνολογίας σύσφιξης με ραδιοσυχνότητες Accent και της τεχνολογίας ανάπλασης δέρματος pixel, μπορεί να προσφέρει εντυπωσιακά αποτελέσματα στην επαναφορά του δέρματος του προσώπου μετά το καλοκαίρι.

Η δράση του pixel βασίζεται στην εξάχνωση των ιστών που έχουν υποστεί ζημιά και την αφαίρεση της εξωτερικής στιβάδας του δέρματος. Το laser «χαρτογραφεί» την επιδερμίδα σαν ένα πλέγμα αποτελούμενο από πολλά μικρά τμήματα (pixels) και στοχεύει μόνο σε αυτά που παρουσιάζουν ένδειξη προβλήματος, όπως ουλές, χαλάρωση ή λεπτές γραμμές. Με τη διατήρηση του περιβάλλοντος ιστού ανέπαφου η ανάρρωση είναι ταχύτατη, καθώς ο οργανισμός απομακρύνει δια της λεμφικής οδού μόνο τα σωματίδια που «χτυπά» η ακτίνα του pixel και η όψη του δέρματος αποκαθίσταται πολύ πιο γρήγορα, αφού ο τραυματισμός είναι τμηματικός και δεν επηρεάζει τα υγιή κύτταρα.

Η εφαρμογή accent με τη βοήθεια των ραδιοσυχνοτήτων μεταφέρει την θερμότητα κάτω από το δέρμα βοηθώντας έτσι την αύξηση της κυκλοφορίας του, ενώ με τη βοήθεια της ελεγχόμενης αυτής θερμότητας προκαλείται συρρίκνωση στα λιποκύτταρα. Μέσα από αυτή τη διαδικασία διεγείρονται οι ινοβλάστες, οι οποίοι παράγουν περισσότερο κολλαγόνο, με αποτέλεσμα σε διάστημα 2-3 μηνών το δέρμα να φαίνεται πιο νεανικό, σφριγηλό και λείο.

Για να ολοκληρωθεί η διπλή δράση των δύο θεραπειών συνιστάται να πραγματοποιούνται συνδυαστικά. Ενδεικτικά πρώτα η εφαρμογή 2 θεραπειών pixel με μεσοδιάστημα 3 εβδομάδες.

Παράλληλα με το pixel, καλό θα ήταν να πραγματοποιηθεί ένας κύκλος 3-4 θεραπειών Accent με μεσοδιάστημα 10 ημέρες, παρέχοντας έτσι επιπλέον σύσφιξη στο δέρμα.

Επίσης στη βελτίωση της εικόνας του προσώπου μετά το καλοκαίρι βοηθούν ο καθαρισμός και η ενυδάτωση προσώπου, καθώς και η δερμοαπόξεση με μικροκρυστάλλους (ecopeel). Ο βαθύς καθαρισμός προσώπου που πραγματοποιείται με τη βοήθεια του υπερσύγχρονου μηχανήματος IONTO-COMED έχει τη δυνατότητα χάρη στις πολλαπλές λειτουργίες του να επιτρέπει στα δραστικά συστατικά των εξειδικευμένων καλλυντικών προϊόντων να εισχωρήσουν καλύτερα στο εσωτερικό του δέρματος.

Σκοπός του καθαρισμού προσώπου είναι να βοηθήσει το δέρμα ν’ αναπνεύσει και ν’ ανανεωθεί, χωρίς ν’ αφήσει σημάδια, ουλές ή άλλες μακροχρόνιες βλάβες. Για ακόμη καλύτερη αναζωογόνηση της επιδερμίδας του προσώπου θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί συνδυαστικά και η εφαρμογή με το ecopeel (δερμοαπόξεση με μικροκρυστάλλους) που επιτυγχάνει ελαφρά απομάκρυνση των νεκρών κυττάρων από την επιδερμίδα συμβάλλοντας έτσι στην παραγωγή κολλαγόνου και ελαστίνης από το δέρμα.

Για μια πλήρη θεραπεία προσώπου το ecopeel συνιστάται να συνδυάζεται με ενυδάτωση προσώπου. Έτσι ενδεικτικά ο κύκλος των θεραπειών μπορεί να περιλαμβάνει συνολικά 3 εφαρμογές ecopeel και 3 θεραπείες ενυδάτωσης προσώπου.

Απόστολος Γαϊτάνης, MD CCST
Ο Πλαστικός Χειρουργός
Μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Πλαστικής Χειρουργικής & της Διεθνούς Ένωσης Πλαστικών Χειρουργών ISAPS
www.agaitanis.gr

Μάθετε να ακούτε τον σκύλο σας

Μάθε να ακούς όχι με τα αυτιά σου, αλλά με όλες σου τις αισθήσεις. Η επιλογή του πότε θα μιλήσεις και τι θα πεις δίνουν στις λέξεις μεγαλύτερη αξία για τον οποιοδήποτε οργανισμό σε ακούει.

Γράφει: Στέφας Αντώνης
Θετικός Εκπαιδευτής Σκύλων

Το να μάθεις να ακούς μπορεί να είναι εξαιρετικά δύσκολο, ειδικά αν είσαι νέος στον χώρο της εκπαίδευσης σκύλων. Θυμάμαι ότι ήμουν πολύ νευρικός στα αρχικά περιστατικά που σχετίζονταν με προβλήματα συμπεριφοράς. Ήμουν προετοιμασμένος να κατευθύνω το περιστατικό στον δάσκαλό μου κύριο Γ.

Αραχωβίτη. Καθώς ο κηδεμόνας του σκύλου εξιστορούσε τα γεγονότα, το μυαλό μου έτρεχε προσπαθώντας να αναλύσω και να λύσω το συγκεκριμένο πρόβλημα. Σύντομα ανακάλυψα ότι το καλύτερο που είχα να κάνω ήταν να παραμείνω σιωπηλός και να επιτρέψω στην αφήγηση να ολοκληρωθεί αλογόκριτα.

Πάντα υπήρχαν πολλές ερωτήσεις τις οποίες θα ήθελα άμεσα να θέσω, όμως αφήνοντας τον κηδεμόνα του σκύλου να αναπτύξει την περιγραφή του οι περισσότερες από αυτές έβρισκαν την απάντησή τους. Ακόμα και η εστίαση της συζήτησης στον 'υπάκουο' σκύλο που τόσο καιρό μοιραζόταν το σπίτι με την δίποδη οικογένειά του, μου έδινε τη δυνατότητα να αντλήσω πληροφορία και να διαμορφώσω άποψη για το περιστατικό, να κατανοήσω τη σχέση της οικογένειας με τον σκύλο καθώς και τις προσδοκίες τους γι’ αυτόν.

Όταν δουλεύω με κάποιον πελάτη σε ιδιωτική συνεδρία, το να ακούω με προσοχή ήταν συνήθως το πιο δύσκολο κομμάτι. Είναι πολλές φορές πασιφανές το τι συμβαίνει μεταξύ σκύλου και ανθρώπου από τα πρώτα λεπτά της συνάντησης! Με τον καιρό έμαθα πως η καλύτερη επιλογή είναι να περιμένω μέχρι να με εμπιστευθούν και να ξετυλίξουν μπροστά μου όλα τα γεγονότα.

Όσοι ασχολούμαστε με την εκπαίδευση των σκύλων εύκολα καταλαβαίνουμε πως πρέπει να ακούμε με ιδιαίτερη προσοχή τον κηδεμόνα του σκύλου. Αυτό πολλές φορές μπορεί να επιφέρει και απογοήτευση καθώς ο κηδεμόνας δεν παρουσιάζει όλα τα γεγονότα.

Είναι πολλές οι περιπτώσεις που γνωρίζω ότι υπάρχει μεγάλη δόση υπερβολής και πιθανά ψέματα.

Σε κάθε περίπτωση 'την αλήθεια την γνωρίζει καλά ο κηδεμόνας του σκύλου, όμως δεν την ακούμε εμείς'. Τις περισσότερες φορές οι κηδεμόνες των σκύλων δεν έχουν σκοπό να με εξαπατήσουν αλλά μου παρουσιάζουν αυτά που οι ίδιοι εκτιμούν ότι είναι σημαντικά και αληθινά.

Γνωρίζουν όλα τα γεγονότα, όμως δεν τα μοιράζονται μαζί μου και αυτό είτε γιατί τα θεωρούν άσχετα με τον λόγο που βρίσκομαι κοντά τους, είτε απλά δεν θέλουν να τα θυμούνται.

Τις περισσότερες φορές είναι πολλαπλά απογοητευμένοι. Τα πράγματα με τον σκύλο τους δεν πάνε όπως ανέμεναν και ζητούν κάποιον να 'διορθώσει' το πρόβλημα.
Θα κάτσω υπομονετικά να ακούσω τι έχουν να μου πουν, όμως τη διαχείριση της συζήτησης την έχω εγώ.

Ο χρόνος τρέχει και πρέπει να καθοδηγώ την κουβέντα μας με ερωτήσεις που θα αναδείξουν την ουσία της υπόθεσης.

Εδώ και πάλι τα πράγματα δεν είναι απλά. Ακόμα και σήμερα δεν παύω να μένω εντυπωσιασμένος με την αρνητική απάντηση που παίρνω σε απλές ερωτήσεις όπως : 'Έχει ποτέ ο σκύλος σας δαγκώσει άνθρωπο;' και αυτό μόνο για να ακούσω λίγο αργότερα '…μόνο μια μικρή αμυχή' ή '…πριν από ένα μήνα σε έναν σκυλοκαβγά' ή '...όταν ο γιος μου πήγε να του πάρει το κόκαλο'.

Μπορεί να φαίνεται ως ένα απλό 'Ναι' ή 'Όχι' για εμένα αλλά προφανώς δεν ισχύει το ίδιο και για τον κηδεμόνα του σκύλου.
Ο κηδεμόνας δεν προσπαθεί να κρύψει την αλήθεια. 

Στην πραγματικότητα έχουν αλλάξει το συμβάν στη μνήμη τους, έτσι ώστε αυτό να μην εκλαμβάνεται πλέον ως δάγκωμα.

Η αλήθεια βρίσκεται στον κηδεμόνα και δουλειά μου είναι να τον ακούσω για να την μάθω.

Άκου τον σκύλο

Με τα σκυλιά έχω μάθει να ακούω με τα μάτια μου. Οι περισσότεροι εκπαιδευτές γνωρίζουν πως τα σκυλιά έχουν τη δυνατότητα να παράγουν ήχους με το στόμα τους, όμως η ουσιαστική επικοινωνία γίνεται με την γλώσσα του σώματος.

Για εμένα η μεγαλύτερη επιτυχία είναι να μοιρασθώ και να διδάξω αυτή τη γνώση στους μαθητές μου.

Για τους ανθρώπους είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να 'βλέπουν' τα σκυλιά τους όχι μόνο με την απλή έννοια της παρατήρησης αλλά της σύλληψης της γενικότερης εικόνας και του μηνύματος που απεγνωσμένα προσπαθούν να μας μεταφέρουν.

Η ανικανότητά μας να ερμηνεύουμε σωστά τη γλώσσα του σώματος των σκύλων και των μηνυμάτων που προσπαθούν να μας μεταφέρουν μεταφράζεται ως κώφωση στην επικοινωνία τους !
Έτσι, όχι μόνο δεν ακούμε αλλά δεν και δεν τα καταλαβαίνουμε.

Πρόσφατα ανέλαβα ένα ημίαιμο Labrador, το οποίο αν και είχε περάσει από εκπαίδευση δεν εκτελούσε τις εντολές, παρά μόνο μετά από αρκετές επαναλήψεις. Παρατηρώντας τον σκύλο 'μου είπε' ότι πρέπει να είχε κουραστεί από την υπερβολική και πιθανά βίαιη εκπαίδευση.

'Ακούγοντας' την γλώσσα του σώματος του σκύλου ήταν ολοφάνερο ότι γνώριζε πως έπρεπε να ανταποκριθεί με έναν συγκεκριμένο τρόπο στο κάλεσμα, όμως αυτό ήταν είτε ασαφές, είτε κουβαλούσε ένα ιστορικό αρνητικών συνειρμών. Τα αυτιά του σκύλου δεν ήταν ποτέ όρθια, η ουρά σπάνια κυμάτιζε και η προσοχή του ποτέ δεν ήταν προς στον κηδεμόνα του.

Περίμενα υπομονετικά την ευκαιρία για να δείξω στον κηδεμόνα τι προσπαθούσε να μας πει η Ήρα. Και αυτή δεν άργησε να φανεί από τη στιγμή που αρχίσαμε να μαθαίνουμε νέες συμπεριφορές στην Ήρα χρησιμοποιώντας Θετική Εκπαίδευση (Θετική Ενίσχυση - PR).

Άρχισε να ηρεμεί και μάλιστα ήταν ενθουσιασμένη που συνεργαζόμασταν. Η γλώσσα του σώματος του σκύλου άλλαξε ολοκληρωτικά. Στο σημείο αυτό η κηδεμόνας της Ήρας άρχισε να με ρωτά για τη διαφοροποίηση της συμπεριφοράς της.
Αυτή ήταν και η τέλεια ευκαιρία να την βοηθήσω να μάθει να 'ακούει' τον σκύλο της.

Είναι δουλειά μου να βοηθώ τους κηδεμόνες των σκύλων να βλέπουν και να ακούνε τα σκυλιά τους, γεγονός που σίγουρα θα τους βοηθήσει πολύπλευρα τόσο στην εκπαίδευση όσο και στις σχέσεις τους μαζί τους. Όταν το καταφέρουμε αυτό τότε θα ακολουθήσει και η διόραση για το πώς θα υποστηρίξουν, εκπαιδεύσουν και θα χτίσουν μια πολύ βαθύτερη σχέση με σκυλιά τους.

Άκου τον εαυτό σου

Το να ακούς τον εαυτό σου είναι ένα μάθημα που όλοι μας έχουμε πάρει σε νεαρή ηλικία από τις οικογένειές μας. Η αλήθεια είναι όμως ότι η κουλτούρα μας, μας υπαγορεύει ακριβώς το αντίθετο. Όλοι μας μπορούμε να εκλάβουμε πολύ περισσότερες πληροφορίες για μία κατάσταση απ’ ότι μπορούμε συνειδητά να επεξεργαστούμε σε ένα μικρό χρονικό διάστημα.

Είναι αυτή η 'αίσθηση' που έχουμε για κάποιον ο οποίος μπορεί να είναι ανέντιμος ή επικίνδυνος. Όμως πολλές φορές αγνοούμε το μήνυμα αυτό επειδή έχουμε διδαχθεί να είμαστε ευγενικοί και σωστοί επαγγελματίες. Αυτές οι κοινωνικά αποδεκτές συμπεριφορές καταστέλλουν τα ένστικτά μας.

Ακούγοντας τι μου λέει το σώμα μου στην παρουσία ενός σκύλου μπορεί να είναι η διαφορά ανάμεσα σε ένα δάγκωμα και μια ήρεμη συνάντηση.

Είμαστε και οι δύο ζωντανοί οργανισμοί που εξελίσσονται ο ένας κοντά στον άλλο εδώ και χιλιάδες χρόνια, έτσι αν και μοιάζει να μην ξέρουμε το γιατί, το σώμα μας μας λέει να είμαστε προσεκτικοί.
Ακούω το ένστικτό μου και τον σκύλο πολύ προσεκτικά για να διαπιστώσω αν η συνάντησή μας θα είναι φιλική ή όχι.

Συλλέγω τις πληροφορίες από τον κηδεμόνα αλλά μόνο ως συμπληρωματικές ως προς τις δύο πρωτεύουσες πηγές μου: εμένα και τον σκύλο.

Υπάρχει η πεποίθηση ότι ο εκπαιδευτής μπορεί να χειριστεί το οποιοδήποτε σκυλί. Πολλές φορές νοιώθω ότι πρέπει να αποδείξω ότι είμαι αυθεντία, μάγος ή ερωτευμένος με τα σκυλιά. Είναι μάλιστα κοινή άποψη ότι ο εκπαιδευτής θα έρθει και θα 'αναλάβει' τον σκύλο.

Πολλοί μου ζητάνε να κάνω κάτι και να 'διορθώσω το πρόβλημα' ΤΩΡΑ.

Κάθε φορά πριν έρθω σε επαφή με έναν άγνωστο σκύλο εξηγώ στον κηδεμόνα πως δεν θα έχω καμία συνδιαλλαγή με τον σκύλο τους, αρχικά έτσι ώστε να δώσω την ευκαιρία στο  σκύλο να μου 'πει' πώς νιώθει. Τότε είναι που ανοίγει 'η πόρτα' και δίνεται η ευκαιρία να τους εξηγήσω πώς θα ακούνε τον σκύλο τους.

Η μάχη της σιωπής

Πολλές φορές αναρωτιέμαι πώς ερμηνεύει ο καθένας την σιωπή. Είναι πολύ καλύτερα να περιμένεις από το να πεις κάτι που στη συνέχεια δεν μπορείς να πάρεις πίσω. Ενέργειες του κηδεμόνα με τις οποίες μπορεί να είμαι αντίθετος απλά καταγράφονται, όμως δεν σχολιάζονται.

Στόχος μου είναι να βοηθήσω τον σκύλο και τον άνθρωπο και αν χάσω την εμπιστοσύνη τους από την αρχή λόγω κάποιας παρατήρησής μου τότε δεν θα έχουμε αποτέλεσμα. Πρώτα δημιουργείς τη γέφυρα και μετά περνάς στην απέναντι όχθη.

Η σιωπή βοηθάει να χτιστεί η σχέση μεταξύ σκύλων και ανθρώπων απλά αφήνοντας και τους δύο να καταλάβουν ότι αυτό που 'λένε' είναι πολύ σημαντικά για εμένα. Η επιλογή του πότε θα μιλήσεις και τι θα πείς δίνουν στις λέξεις μεγαλύτερη αξία για τον οποιοδήποτε οργανισμό σε 'ακούει'.

ΟΥΡΟΛΟΓΙΑ-Ουρική νόσος

Ορισμός

Η ουρική νόσος είναι μια μεταβολική πάθηση που χαρακτηρίζεται από χρόνια υπερουριχαιμία η οποία προκαλεί καρδιαγγειακά προβλήματα, οξεία και χρόνια νεφρική ανεπάρκεια, υπέρταση, σακχαρώδη διαβήτη, νεφρολιθίαση, ουρική αρθρίτιδα και ενοχοποιείται και για πολλά άλλα συνοδά νοσήματα.

Αίτια Υπερουριχαιμίας

Υπερουριχαιμία ονομάζουμε την άνοδο του ουρικού οξέος του αίματος πέραν του 6,8 mg/dL. Το όριο αυτό έχει τεθεί διότι αποτελεί και το όριο διαλυτότητας του ουρικού οξέος στο αίμα. Πέραν από αυτό το ουρικό οξύ κρυσταλλώνεται σε κρυστάλλους ουρικού μονονατρίου και κατακάθεται στις αρθρώσεις και σε πολλούς άλλους ιστούς τους σώματος, όπως πχ στους μυς, στον σκληρό των οφθαλμών, στη καρδιά, στα νεφρά, στα αγγεία και αλλού. Στην καθημερινή κλινική πράξη όμως σαν όριο θεωρείται από πολλούς το 6,5 mg/dL και στις γυναίκες και στους άνδρες. Μεγαλύτερο από αυτό θεωρούμε ότι ένα άτομο πάσχει από βλαπτική υπερουριχαιμία και θα πρέπει με κάποιον τρόπο να αντιμετωπισθεί θεραπευτικά σύμφωνα με τις πιο σύγχρονες απόψεις που θα αναφέρουμε στη συνέχεια.

O σχηματισμός κρυστάλλων ουρικού μονονατρίου εξαρτάται βεβαια όχι μόνο από την συγκέντρωση ουρικού στο αίμα αλλά και από τις συνθήκες ενυδάτωσης, το pH, την θερμοκρασία, την συγκέντρωση κατιόντων, την παρουσία πρωτεογλυκανών, κολλαγόνου και θειϊκής χονδροϊτίνης. In vitro οι κρύσταλλοι ουρικού οξέος κατακρημνίζονται σε συγκεντρώσεις περίπου 6,8 mg/dL. Η κατακρήμνιση όμως μπορεί να γίνει και σε χαμηλότερες συγκεντρώσεις ανάλογα με τις τοπικές συνθήκες περιβάλλοντος (Liote F et al., Rheum Dis Clin North Am 2006;32:295-311).

Τα αίτια της υπερουριχαιμίας είναι πολλά και διαχωρίζονται σε τρεις μεγάλες ομάδες: α) σε αυτά που οδηγούν σε υπερβολική παραγωγή του ουρικού οξέος στον οργανισμό, β) σε αυτά που προκαλούν μειωμένη αποβολή του ουρικού οξέος από τα νεφρά και γ) σε μικτά αίτια.
Υπερουριχαιμία από υπερβολική παραγωγή ουρικού οξέος στον οργανισμό.

Την υπερουριχαιμία αυτού του τύπου την χωρίζουμε σε δύο μεγάλες υποκατηγορίες: την πρωτοπαθή υπερουριχαιμία και την δευτεροπαθή υπερουριχαιμία.

Πρωτοπαθή υπερουριχαιμία προκαλούν:

α) Η ιδιοπαθής υπερουριχαιμία, όπου το αίτιο είναι άγνωστο ή ακόμη μη διαγνωσμένο και

β) Η υπερβολική παραγωγή πουρινών στον οργανισμό συνήθως από γενετικές βλάβες στα γονίδια που ελέγχουν τον μεταβολισμό τους όπως είναι το σπανιότατο σύνδρομο Lesch-Nyhan*, όπου έχουμε μια ολική έλλειψη του ενζύμου της hypoxanthine guanine phosphoribosyltransferase (HGPRT), το σύνδρομο Kelley-Seegmiller (μερική έλλειψη του HGPRT) ή η υπερδραστηριότητα της συνθετάσης του PRPP (Phosphoribosyl pyrophosphate) που αποτελεί το κυριότερο ένζυμο της de novo σύνθεσης των πουρινών.

* Σύνδρομο Lesch-Nyhan ή νεανική ουρική αρθρίτιδα, είναι μια σπάνια κληρονομική νόσος που οφείλεται σε μετάλλαξη του γόνιδίου της HGPRT που ευρίσκεται στο X χρωμόσωμα. Εμφανίζεται 1 φορά στις 380.000 γεννήσεις και αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά το 1964. Συνδυάζει υπερουριχαιμία, υπερουρικοσουρία, ουρική αρθρίτιδα, νευρολογικά προβλήματα στο επίπεδο του νευρομυϊκού συντονισμού (χορεία) και πνευματική καθυστέρηση. Ακόμη λόγω έλλειψης του ενζύμου HGPRT, το άτομο δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει σωστά την B12 και δημιουργείται μεγαλοβλαστική αναιμία. Τα συμπτώματα εμφανίζονται το πρώτο έτος της ζωής και εξελίσσονται. Συνήθως μεταδίδεται από την μητέρα στο γυιό αλλά έχουν αναφερθεί και περιπτώσεις de novo. Η θεραπεία του γίνεται με αλλοπουρινόλη για την μείωση των επιπλοκών που θα προκαλέσει η υπερουριχαιμία. Για τις νευρολογικές βλάβες όμως χρησιμοποιούνται ακόμη πειραματικές θεραπείες.

*Σύνδρομο Kelley-Seegmiller, είναι μια σπάνια κληρονομική διαταραχή (μερική έλλειψη του HGPRT), που χαρακτηρίζεται από δημιουργία ουρικών λίθων, πρώϊμη εμφάνιση ουρικής αρθρίτιδας και ελαφρά νευρολογικά συμπτώματα. Κληρονομικότητα υπολειπόμενη συνδεδεμένη με το Χ γονίδιο.

* Αυξημένη δραστηριότητα της PRPP συνθετάσης. Πρόκειται για μια κληρονομική πάθηση συνδεδεμένη με το X γονίδιο. Οι ασθενείς αυτοί αναπτύσσουν ουρική αρθρίτιδα στην ηλικία των 15-30 ετών και πάσχουν σε μεγάλη συχνότητα από νεφρικούς ουρικόλιθους.
Δευτεροπαθή υπερουριχαιμία προκαλούν:

α) Η υπερβολική εξωγενής, διαιτητική λήψη πουρινών (αδενίνη, υποξανθίνη), όπως πχ η δίαιτα με τροφές που περιέχουν πολλές πρωτείνες (κρέατα και θαλασσινά).

β) Η ενδογενής υπερπαραγωγή πουρινών συνήθως μετά από υπερβολική καταστροφή κυττάρων του οργανισμού όπως πχ μετά από μεταμόσχευση συμπαγούς οργάνου ή μετά από έντονη και ταχεία λύση καρκινικών όγκων ή λευχαιμικών κυττάρων που μπορεί να προκαλέσει μια ισχυρή xημειοθεραπεία ή μια ευρεία ακτινοθεραπεία (σύνδρομο λύσης όγκου) ή τέλος και από μια χρόνια καθολική δερματική ψωρίαση, λόγω έντονης εναλλαγής (turnover) των κυττάρων του δέρματος και

γ) Από υπερβολικό καταβολισμό του ATP του οργανισμού όπως συμβαίνει σε νόσους εναπόθεσης γλυκογόνου*, σε υποξυγόνωση και μειωμένη διατροφή των ιστών (σακχαρώδης διαβήτης, παχυσαρκία, υπέρταση, υπερκατανάλωση οινοπνεύματος κα)

* Tο γλυκογόνο είναι η μακρομοριακή μορφή της γλυκόζης, που αποθηκεύεται κυρίως στα κύτταρα του ήπατος και των σκελετικών μυών με τη μορφή κυτταροπλασματικών κοκκίων και μπορεί γρήγορα να υδρολυθεί και να απελευθερώσει γλυκόζη στο αίμα σε περιόδους ανάγκης.

Οι γλυκογονώσεις είναι νοσήματα που χαρακτηρίζονται από αυξημένη εναπόθεση γλυκογόνου στους ιστούς. Οι νόσοι αυτοί επηρεάζουν κυρίως την λειτουργία του ήπατος.

Oι γλυκογονώσεις κληρονομούνται συνήθως με τον αυτοσωμικό υπολειπόμενο τύπο. Η διάγνωση τίθεται με την ιστολογική εξέταση του ηπατικού ιστού. Tο συχνότερο κλινικό εύρημα είναι η ηπατομεγαλία. (www.iatrikionline.gr).

Υπερουχαιμία από μειωμένη αποβολή ουρικού οξέος από τα νεφρά.

Το ουρικό οξύ στα νεφρά υφίσταται πολλές διεργασίες δηλαδή αρχικά διηθείται από το σπείραμα σε ποσοστό 100%, μετά απορροφάται κατά 98-100% από τον αυλό του εγγύς εσπειραμένου, στη συνέχεια απεκκρίνεται στον αυλό του εγγύς εσπειραμένου κατά 50% και μετά επαναρροφάται κατά 42-48%. Τελικά το ποσόν του ουρικού οξέος που αποβάλλεται είναι το 10-12% αυτού που διηθείται από το σπείραμα.

Προ 12 ετίας περίπου απομονώθηκαν δύο γονίδια στα κύτταρα του εγγύς εσπειραμένου νεφρικού σωληναρίου, τα οποία εκφράζουν δύο πρωτείνες την SLC 22A12 και SLC2A9, που δρουν στην επαναρρόφηση και απέκριση του ουρικού οξέος. Πολυμορφισμοί των γονιδίων οδηγούν σε διαταραχές της αποβολής του ουρικού οξέος. Πιο αναλυτικά στην μεμβράνη των κυττάρων των εγγύς εσπειραμένων έχουν ανευρεθεί τριών ειδών πρωτείνες; 1) Η URAT -1, που ανταλλάσει ιόντα με ουρικό οξύ (urate/anion exchanger) και αναστέλλεται από την λοσαρτάνη (αναστολέας του υποδοχέα της αγγειοτενσίνης ΙΙ) αλλά και από άλλα ουρικοδιουρητικά. 2) Η hOAT1 (human organic anion transporter), που μεταφέρει οργανικά ανιόντα, άρα και ουρικό οξύ μέσα στο κύτταρo και αναστέλλεται από ουρικοδιουρητικά και αντιουρικοδιουρητικά φάρμακα και 3) Η UAT (urate transporter) που διευκολύνει την αποβολή του ουρικού οξέος από τα κύτταρα. Οι τρεις αυτές πρωτείνες είναι υπεύθυνες για την απορρόφηση, την απέκκριση και την επαναρρόφηση του ουρικού οξέος στα νεφρά (Enomoto et al., Nature 2002).

Προ 5ετίας διαπιστώθηκε ότι εκτός των προαναφερομένων πρωτεινών-αντλιών ουρικού οξέος στην επιφάνεια των κυττάρων του εγγύς εσπειραμένου σωληναρίου υπάρχει και μιά ακόμη, η ABCG2, η οποία αντλεί το ουρικό οξύ από το αίμα και περνώντας το από το κύτταρο, το αποβάλει στα ούρα. Στο 10% των καυκασίων η συγκεκριμένη πρωτείνη έχει υποστεί μια μετάλλαξη, την Q141K, η οποία αλλάζει την στερεοχημική δομή της και την απομακρύνει από την θέση της στην επιφάνεια του κυττάρου, με αποτέλεσμα να σταματά ή να μειώνει την λειτουργία της. Η μετάλλαξη αυτή οδηγεί προοδευτικά στην άνοδο του ουρικού οξέος στο αίμα και τελικά στην ουρική αρθρίτιδα. Η Q141K δεν είναι συχνή στους αφροαμερικάνους (1-2%), ενώ είναι υπερβολικά συχνή στους ασιάτες 30%.

Το ενδιαφέρον είναι ότι ερευνητές κατόρθωσαν, σε κυτταροκαλλιέργειες, διατρέφοντας τα κύτταρα με ένα είδος μορίου, το VRT-325, να αυξήσουν την παραγωγή της πρωτεϊνης ABCG2, να διορθώσουν την δομή της και να την επαναφέρουν στην επιφάνεια του κυττάρου. Τα κύτταρα που είχαν αυτή την διατροφή μπορούσαν και αντλούσαν το ουρικό οξύ όπως τα φυσιολογικά. (17 Aπρ. 2013. )

Καταστάσεις που δημιουργούν αύξηση της οξύτητας των ούρων όπως η διαβητική οξέωση, το οινόπνευμα, η ασπιρίνη σε μικρές δόσεις (οι μεγάλες προκαλούν ουρικοδιούρηση), η ασιτία κα. δημιουργούν οργανικά οξέα που σε αυτές τις περιπτώσεις ανταγωνίζονται την απέκκριση του ουρικού οξέος από τα νεφρικά σωληνάρια. Ακόμη διάφορα φάρμακα όπως αντιδιουρητικά, η κυκλοσπορίνη, το νικοτινικό οξύ, τα κυτταροτοξικά και άλλα που δημιουργούν διαταραχές των ιόντων στην περιοχή των νεφρικών σωληναρίων παρεμποδίζουν την τελική αποβολή του ουρικού οξέος.

Η υπερουριχαιμία που οφείλεται σε μειωμένη αποβολή του ουρικού οξέος από τα νεφρά καλύπτει το 90% των περιπτώσεων και διαχωρίζεται σε:

1) Πρωτοπαθή ή Ιδιοπαθή υπερουριχαιμία Το αίτιο είναι άγνωστο ή δεν έχει διαγνωσθεί ακόμη.

2) Δευτεροπαθή υπερουριχαιμία από:

α) Μειωμένη νεφρική λειτουργία
Οικογενής νεανική ουρική νεφροπάθεια: Πρόκειται για σπάνια κληρονομική πάθηση που μεταβιβάζεται με αυτοσωμικό επικρατούντα τρόπο και χαρακτηρίζεται από προοδευτική νεφρική ανεπάρκεια. Οι ασθενείς παρουσιάζουν μειωμένη απέκκριση ουρικού οξέος (τυπικά 4%). Σε νεφρική βιοψία διαπιστώνεται σκλήρυνση των νεφρικών σωληναρίων και ενδιάμεση σωληναριακή βλάβη, αλλά όχι εναποθέσεις ουρικού οξέος.
Κλασική νεφρική ανεπάρκεια: Είναι από τους συχνότερους λόγους υπερουριχαιμίας. Στις περισσότερες περιπτώσεις για να αρχίσει το ουρικό οξύ να ανέρχεται σε βλαπτικά επίπεδα θα πρέπει η κάθαρση κρεατινίνης να μειωθεί κάτω από 20 mL/min. Σε άλλες όμως καταστάσεις όπως στην κυστική νόσο των νεφρών το ουρικό οξύ ανέρχεται και με υψηλότερη κάθαρση κρεατινίνης (βλέπε και υπερουριχαιμία και νεφρική ανεπάρκεια στις συννοσηρότητες).

β) Μειωμένη απέκκριση ουρικού οξέος από τα σωληνάρια από ανταγωνισμό με άλλα ανιόντα όπως πχ στη γαλακτική ή κετονική οξέωση (starvation ketosis), στην αλκοολική κετο-οξέωση και αλλού.

γ) Αύξηση της επαναρρόφησης του ουρικού οξέος στα νεφρικά σωληνάρια (αφυδάτωση, διουρητικά, αντοχή στην ινσουλίνη, μεταβολικό σύνδρομο).

δ) Σε νόσους όπως πχ σε υπέρταση, υπερπαραθυρεοειδισμό, κάποια φάρμακα, σαρκοείδωση, δηλητηρίαση από μόλυβδο. Η τελευταία όταν είναι χρόνια όπως πχ σε επαγγελματίες που κατασκευάζουν μπατταρίες αυτοκινήτων, χρώματα και παράνομα οινοπνευματώδη ποτά η υπερουριχαιμία είναι δυνατόν να είναι ιδιαίτερα υψηλή. Στις περισσότερες από τις άλλες περιπτώσεις ο μηχανισμός της υπερουριχαιμίας δεν έχει διευκρινισθεί.

ε) Από φάρμακα. Τα κυριότερα φάρμακα που συμμετέχουν στη δημιουργία υπερουριχαιμίας είναι: α) τα αντιουρικοζουρικά, τα διουρητικά, τα διουρητικά της καμπύλης, η πυραζιναμίδη, η εθαμπουτόλη, το νικοτινικό οξύ, η levodopa, η κυκλοσπορίνη και μερικά από τα ανοσοκατασταλτικά όπως είναι η κυκλοσπορίνη και το τακρόλιμους.

Η ασπιρίνη (σε μικρές δόσεις (1-2 g/day) μειώνει την απέκκρισή του ουρικού οξέος, ενώ σε μεγάλες (>3 g/day) έχει ουρικοδιουρητικό αποτέλεσμα), Σε μια μελέτη βρέθηκε ότι η ασπιρίνη σε δόση 75 mg/day που συνήθως χορηγείται για την αντιαιμοπεταλιακή της δράση, έχει την δυνατότητα να μειώνει κατά 15% την απέκκριση του ουρικού οξέος και να προκαλεί υπερουριχαιμία (Caspi D et al., Arthritis Rheum. 2000;43(1):103-108).

Τα οιστρογόνα αυξάνουν την αποβολή του ουρικού οξέος από τα νεφρά, γιαυτό το λόγο και ο μικρός επιπολασμός της ουρικής αρθρίτιδας στις προεμμηνοπαυσιακές γυναίκες. Μέχρι προ 10ετίας η ευρεία χρήση της θεραπείας υποκατάστασης με οιστρογόνα είχε κρατήσει σε χαμηλά επίπεδα τον επιπολασμό της ουρικής αρθρίτιδας στην μετεμμηνοπαυσιακή φάση των γυναικών σε σχέση με τους άνδρες. Η μείωση μέχρι εξάλειψης της χορήγησης οιστρογόνων στις γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση προκάλεσε μια έξαρση των περιπτώσεων της ουρικής αρθρίτιδας (Bieber et al., Arthritis and Rheum. 2004;50(8):2400-2414).

στ) Στην Τρισωμία 21 (Σύνδρομο Down)

Μεικτή υπερουριχαιμία

Ονομάζεται η υπερουριχαιμία από συνδυασμό αυξημένης παραγωγής και μειωμένης αποβολής του ουρικού οξέος στα νεφρά δηλαδή εάν η παραγωγή του ουρικού οξέος είναι περισσότερη από 250 έως 750 mg την ημέρα και υπάρχει και κάποιο πρόβλημα στην απέκκριση του από τα νεφρά.

α) Υπερουριχαιμία από υπερβολική λήψη οινοπνεύματος.

Ο μηχανισμός αυτού του τύπου υπερουριχαιμίας είναι αρκετά πολύπλοκος. Οσον αφορά την αύξηση της παραγωγής του ουρικού οξέος: το οινόπνευμα αυξάνει την πρωτογενή παραγωγή του ουρικού οξέος διότι αυξάνει τις συγκεντρώσεις στο πλάσμα της ξανθίνης και υποξανθίνης με αποτέλεσμα την αύξηση του καταβολισμού των πουρινών (ίσως και σαν αναστολέας της δευδρογενάσης της ξανθίνης). Η πρόσληψη μπύρας ενισχύει τον παραπάνω μηχανισμό ενώ παράλληλα επειδή η μπύρα είναι προϊόν ζύμωσης, περιέχει και μεγάλες ποσότητες πουρινών. Όσον αφορά την μειωμένη αποβολή του ουρικού οξέος από τα νεφρά: το οινόπνευμα αυξάνει την παραγωγή του γαλακτικού οξέος και προκαλεί γαλακτική οξέωση, αύξηση της οξύτητας των ούρων, μειώνοντας με αυτόν τον τρόπο την αποβολή του ουρικού οξέος από τα νεφρά από ανταγωνισμό με άλλα ανιόντα. Η μείωση της αποβολής ενισχύεται από την συνυπάρχουσα χρόνια αφυδάτωση και πιθανώς και την κλινική κετοοξέωση.
Μια σχετική μελέτη αποκάλυψε την άμεση σχέση του οινοπνεύματος με την υπερουριχαιμία. Καθημερινή κατανάλωση οινοπνεύματος από 10-14,9 γρ. αυξάνει τον κίνδυνο ουρικής αρθρίτιδας κατά 32%. Καθημερινή κατανάλωση οινοπνευματος από 15 έως 29,9 γρ, 30 έως 40,9 γρ και 50 γρ και πάνω αυξάνει τον κίνδυνο αντίστοιχα σε 49%, 96% και 153%. Φυσικά η κατανάλωση μπύρας πολλαπλασιάζει τους παραπάνω κινδύνους (Choi HK, et al., Lancet. 2004;363:1277-81).

β) Υπερουριχαιμία από υπερβολική κατανάλωση ποτών που περιέχουν φρουκτόζη (περισσότερα από 4 ποτά/ημέρα).

Η αύξηση της παραγωγής του ουρικού οξέος σε αυτές τις περιπτώσεις οφείλεται οφείλεται συνήθως σε παρέμβαση ενός προϊόντος του μεταβολισμού της φρουκτόζης στο μεταβολισμό των πουρινών. Η παρέμβαση αυτή έχει διπλή εξέλιξη, αφενός αυξάνει την μετατροπή του ΑΤΡ σε ινοσίνη και αφετέρου αυξάνει την σύνθεση των πουρινών.

Η μείωση της αποβολής του ουρικού οξέος από τα νεφρά συμβαίνει διότι η φρουκτόζη παρεμβαίνει στη δράση της πρωτείνης μεταφοράς και αποβολής SLC2A9 και την αναστέλλει. Την κατάσταση αυτή την ενισχύουν οι πολλοί πολυμορφισμοί που υφίσταται αυτή καθεαυτή η SLC2A9 ιδιαίτερα σε άτομα που έχουν προδιάθεση για υπερουριχαιμία ή/και ουρική αρθρίτιδα.

γ) Υπερουριχαιμία από χρόνια ασιτία.

1) Απο υπερκαταβολισμό των ενδογενών πουρινών (αύξηση παραγωγής)
2) Από την κέτωση που προκαλεί η ασιτία δημιουργείται οξέωση στα ούρα και το ουρικού οξύ στην αποβολή του ανταγωνίζεται στα σωληνάρια με τα κετονικά σώματα.

δ) Μη ταξινομημένη: ανεπάρκεια του ενζύμου φωσφοφρουκτοκινάση.

ε) Μετά από έντονη άσκηση λόγω αύξησης της καταστροφής κυττάρων και ελαφράς μείωσης της νεφρικής λειτουργίας (μείωση του όγκου του αίματος)

στ) Ανεπάρκεια του ενζύμου αλδολάση Β. Οχι ιδιαίτερα σπάνια κατάσταση του μπορεί να οδηγήσει σε ουρική αρθρίτιδα.
ζ) Νόσος von Gierke.

η) Η ηλικία
Οσο αυξάνεται η ηλικία τόσο αυξάνεται και η πιθανότητα υπερουριχαιμίας διότι αυξάνεται η συχνότητα των συνοδών παθήσεων. Μέχρι την ηλικία των 65 ετών οι διαφορές δεν είναι μεγάλες μετά την ηλικία αυτή η υπερουριχαιμία αυξάνει εντυπωσιακά (Wallace et al.,J Rheum 2004;31(8):1582-1587).

Το πιο σημαντικό συμπέρασμα όλων των παραπάνω είναι ότι τα αίτια της υπερουριχαιμίας στο 90% των περιπτώσεων είναι αποτέλεσμα μειωμένης αποβολής του ουρικού οξέος από τα νεφρά.

Δρ Αχιλλέας Ε.Γεωργιάδης
Ρευματολόγος
www.myoskeletiko.com